wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5368 | WYNIKÓW
Męki dorastania
Ciągle mam "doła", chodzę smutna, nic nie jest w stanie mnie uszczęśliwić. Właściwie powinnam być szczęśliwa, bo "ziściła się" większość moich marzeń. Ale ja sama z sobą nie mogę wytrzymać. Codziennie płaczę, czasem zupełnie bez powodu. Ostatnio złapałam się na tym, że jestem wredna dla osób które kocham. Mam już dość swojego zachowania. W szkole, pomimo tego, że zawsze byłam wzorowa, opuszczam się, moje oceny już mnie nie satysfakcjonują. Widzę, że moje zachowanie nie podoba się nauczycielom i choć chcę je jakoś zmienić, to niezbyt mi się udaje. W domu właściwie ciągle się uczę. Siedzę zazwyczaj do północy, czasem później, potem słucham muzyki i płaczę. Ostatnio nawet w Kościele. Przypomniała mi się zmarła babcia i nie mogłam
powstrzymać łez. Ostatnio często przypominają mi się bliscy zmarli.. Tak bardzo mi ich brakuje.
13-latka
Inne spojrzenie
Grzechy ciężkie w spowiedzi trzeba wyznać z przybliżona częstotliwością, a czy w wypadku gdy nie wiadomo, czy jest to grzech ciężki, to czy również trzeba wyznawać je z określoną częstotliwością? Czy jeśli nie wyznało się na spowiedzi wszystkich grzechów lekkich, można potem powiedzieć "więcej grzechów nie pamiętam"? Wiem że to może trochę "dziwne" pytanie, ale od jakiegoś czasu trochę się tym zadręczam.
Nastolatek
Wniebowzięta
Drogi Mędrcze Dyżurny!
Dzień po mojej pierwszej spowiedzi czułam się wniebowzięta. Było mi bardzo lekko na duszy i przez cały dzień byłam bardzo szczęśliwa. Teraz wszystkie dni po moich spowiedziach są takie same i nie czuję tego co czułam wtedy. Czy to znaczy, że źle się spowiadam? Co było powodem tamtego pięknego uczucia?
Dominika
