wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 856 | WYNIKÓW
Nikt się nie odwrócił
Zmieniłam gimnazjum i nie poradziłam sobie z wyższym poziomem nauczania w obecnej szkole. W związku z tym całkiem przestałam się uczyć, a do tego wagarować. Przestałam też mówić moim rodzicom o problemach. Brakuje mi z ich strony zrozumienia i bliskości, a także zaufania (akurat temu się nie dziwię). Starsze rodzeństwo ma swoje problemy i swoje życie. Wcześniej miałam u nauczycieli opinię grzecznej, wiecznie uśmiechniętej uczennicy z wieloma talentami i pasjami, lecz teraz zostałam uznana za dziewczynę, która się obija, nic nie robi i ucieka z lekcji. Okazało się, że na chwilę obecną będę mieć poprawkę z polskiego. Na szczęście po rozmowie z tatą pani powiedziała, że da mi ostatnią szansę. Załamałam się. Przestałam mieć na cokolwiek ochotę. Nagle też okazało się, że liceum muzyczne, do którego chciałam zdawać, nie ma w tym roku naboru. Moje marzenia właśnie legły w gruzach, a to co kocham i co chciałabym robić jest teraz nie do osiągnięcia. Wciąż zadaję sobie te same pytania: Dlaczego Bóg dając mi taki talent nie chce bym go rozwijała? Dlaczego wszyscy nagle się ode mnie odwrócili? Nawet Bóg. Jestem bardzo nieszczęśliwa. Nic mi się nie udaje
15-latka
Przyjaciółki bez selfie?
Niedawno była u mnie koleżanka. Powiedziała, że zna jedną dziewczynę z klasy 6 lat, a drugą 7 lat. I są jej przyjaciółkami. Moim zdaniem powinno się mieć jedną najlepszą przyjaciółkę. Dla mnie ona jest moją najlepszą przyjaciółką. Bardzo dużo z nią rozmawiam. Zazdroszczę jej, że tyle lat zna tamte dziewczyny. Ja mało kogo znam z klasy. Martwi mnie jeszcze to, że te moje "przyjaciółki" tylko się śmieją. Przecież przyjaciółka powinna pomagać, dużo rozmawiać. Śmiać się też. Ale ja czuję, że one nie są moimi przyjaciółkami na prawdę. Nawet nie lubią robić selfie! Przecież przyjaciółki robią selfie. Ja nie wiem, czy to są moje przyjaciółki.
Szóstoklasistka
