wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 637 | WYNIKÓW
Pokazac miłośc
Chciałabym, żeby ktoś nam zaczął wyjaśniać tajemnicę, jaką jest wiara, to wszystko, tę niesamowitość, miłość... Przecież to może zupełnie zmienić... wszystko! A my się przyzwyczailiśmy jakby to była szkoła. Tutaj się zwykło wyjaśniać, że czystość przedmałżeńska jest po to, żeby sprawdzić faceta albo że kobieta jest dzięki temu lepiej przygotowana do macierzyństwa. Nie wyjaśnia nam się, czym jest małżeństwo, jaki to jest dar i jakie to jest niesamowite, że nie chodzi o regułę, że "jak się nie ożenisz i będziesz żyła z chłopakiem to po prostu będziesz w piekle!". Przecież Bóg nam to dał dla naszego dobra i szczęścia! A nam się to przedstawia jako przymus albo próbuje na siłę przypisać jakieś korzyści do tego. Przykro mi, ale nawet gimnazjalistom nie da się wcisnąć takiego czegoś. I wiem, na prawdę wiem, że oni wszyscy chcą dobrze. Pani katechetka mówi nam zawsze o tym wszystkim, żeby nas ochronić, jakoś przekonać do małżeństwa, ale mam wrażenie, że tylko właśnie po to, żebyśmy nie byli potępieni, bez zrozumienia, że to jest ze sobą połączone, że to jest niesamowite, a nie tylko jakiś kolejny przepis.
Gimnazjalistka
Refleksje licealistki
Ostatnio w szkole pomiędzy mną a moją koleżanką nawiązała się dyskusja o związkach, partnerstwie, zasadach postępowania, moralności chrześcijańskiej z tym związanej etc. i... po tej rozmowie poczułam się przegrana. Nawet zaczęłam się zastanawiać, czy przez kierowanie się w "tych sprawach" chrześcijańskimi zasadami, nie skażę siebie na samotność. Oczywiście uważam, że postępuję słusznie obiecując sobie, że jeśli seks - to tylko z moim ukochanym mężczyzną i po ślubie kościelnym. Marzę o chłopaku/mężczyźnie, który to uszanuje i zaakceptuje, i sam będzie widział w tym korzyść i wypływające ze wstrzemięźliwości przedmałżeńskiej dobro dla nas obojga.. Jednak codziennie obserwuję rzeczywistość i martwi mnie to, że podchodząc tak ortodoksyjnie do sprawy, nie znajdę swojej drugiej, lepszej połówki. Sama nie zamierzam zmieniać swojej postawy, głęboko wierzę w sens tego wszystkiego.
Różna gusta muzyczne
Czy ja jestem zła, bo tak bardzo lubię muzykę młodzieżową i to raczej mocną? Mama się na mnie denerwuje, boi się, że zejdę na złą drogę, ale ja przy tej muzyce się odstresowuję, po kilku utworach jest mi lepiej, gdy zmęczona wracam ze szkoły. Mam jasne zasady życiowe, jestem głęboko wierzącą, ale czy przez to nie mogę słuchać ostrej muzyki? Ale może się mylę, może muzyka staje się moim bożkiem?
15-latka
Zachowanie na lekcji
Dzisiaj na lekcji religii usiadłam z kolegą, który uchodzi za rozrabiakę. Przegadaliśmy całą lekcje jak 3/4 klasy. Niepotrzebnie wypaliłam też, gdy ksiądz mówił, że Karolina Kózkówna była prostą dziewczyną ze wsi, a ja na cały głos, że przecież nie była prostą dziewczyną, bo każdy jest wyjątkowy. Wtedy ksiądz się zdenerwował i wpisał tym osobom, które rozmawiały uwagi.Po lekcji podeszłam do księdza i przeprosiłam go i powiedziałam, że jeśli sądzi, że uwaga mi się należy, to żeby to zrobił. Teraz mam straszne wyrzuty sumienia, że tak wypaliłam. Czy księdza zachowanie było ok? Jak uniknąć kolejnych sytuacji?
Gimnazjalistka, klasa III
