wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 725 | WYNIKÓW
Zamieszanie na cmentarzu
Jest takie fantastyczne stare przysłowie, które przypomina ludziom, że na świętego Judy czas opatrzyć psom budy. Jasne, że w mieście psich bud raczej nie ma, ale czasami, gdy wyleguję się na kanapie, gdy dziewczynki słysząc świszczący za oknem wiatr przykrywają mnie dodatkowo kocem, to myślę, że psach żyjących w zupełnie innych warunkach.
Delikatny początek
Oboje jesteśmy w 2 klasie gimnazjum, jednak on, wydaje się o wiele dojrzalszy od rówieśników. Jeszcze w tamtym roku mieliśmy znakomity kontakt, to było można nazwać przyjaźnią. On wiedział, że mi się podoba, ja wiedziałam o jego uczuciu w stosunku do mnie. I prawie sie udało ale... Za bardzo baliśmy się o relacje, jak będzie po zerwaniu. Potem była przerwa, kontakt się urwał, ale mi strasznie tego brakowało. Pisaliśmy, rozmawialiśmy, ale już nie tak jak kiedyś. Dodam, że to on zawsze zaczynał konwersacje. Wczoraj umówiliśmy się na spacer we dwoje. Rozmawialiśmy o wszystkim, śmieliśmy się, wszystko jak dawniej. Ale czułam, że to nie był taki przyjacielski wypad i... on chyba też. Wiele gestów, rozmów. Doszło prawie
do pocałunku. Co mam o tym myśleć i czy się w to angażować? Niech Pani nie myśli, że to przelotne uczucie, bo trwa już od ponad roku...
Prawie 15-latki
Łukasz „Bęsiu” Bęś
Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!».
Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę. (J 20, 19-31)
Sprzeczne sygnały
Kolegowałam się z pewnym chłopakiem. Miły, uprzejmy, inteligentny i pobożny, zawsze uśmiechnięty, udziela się w Kościele. Pisaliśmy ze sobą, rozmawialiśmy. W końcu poczułam, że zaczyna mi się podobać. Nie chciałam z nim chodzić, na to za wcześnie. On dawał ogólnie znaki, które ja ostentacyjnie ignorowałam. Wtedy przestał ze mną pisać. Ale gdy go spotkałam, zachowywał się jak dawniej. Chciałabym z nim porozmawiać, lecz widujemy się niezwykle rzadko. Totalnie nie rozumiem jego zachowania.
16-latka
Przesada
Widzę, że z koleżanką z klasy i ulicy dzieje się coś złego. Nieustannie się uczy, coś przygotowuje i już o niczym innym nie można z nią porozmawiać. Nie chce nigdzie wyjść, bo nauka, a nawet nie poszła na niedzielną mszę i to drugi raz, bo stwierdziła, że tylko w ten sposób zdoła się przygotować.
Zmartwiony kolega
