wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 540 | WYNIKÓW
Jak zarobić na telefon?
Już długo marzę o iPhonie 6. IPhonem 5s też się zadowolę. Rodzice nie chcą mi go kupić. Mama mówi, że jeśli sama sobie na niego zapracuję, to będę go bardziej szanować. Szczerze mówiąc ma trochę racji. Jak zarobić w wieku 12, prawie 13 lat na rzecz, która kosztuje około 3000 złotych? Tylko nie roznoszenie ulotek! Proszę o szybką odpowiedź.
PS Naprawdę mi na tym telefonie zależy
13-latka
Żądania córki
Jestem w dużej rodzinie. Kiedy wyrastam z ubrań (coraz częściej to się zdarza) to mama zamiast normalnie mi kupić ubrania, to wyciąga jakieś stare. Nie chodzi mi o to, że są stare ale o to, że to już jest irytujące. Ostatnio kiedy chciałam, żeby mi kupiła spodnie, to powiedziała, że "nie bo masz przecież tamte (trzy sztuki, w tym jedna dziurawa...) a poza tym ja nie lubię spodni wolę spódnice", a spódnic też mi nie kupuje tylko namawia do chodzenia w (dla mnie) brzydkich. Albo buty. Muszę błagać mamę, żeby mi kupiła nowe trampki do szkoły które nie są najtańsze i które mi się podobają. Wcześniej dostawałam ubrania po starszej koleżance, ale teraz już nie. Boję się, że mama nie będzie chciała mi kupować ubrań i obuwia. Nie wiem już, co robić. Ja nie chcę skończyć z jedną sztuką spodni!
12 latka
Kawałek raju
„Gdy byłam mała, starsze dzieci zabierały nas czasami nad strumyk, który płynął pod fabrycznym murem. Była to dla nas, kilkulatków, niesamowita wyprawa. A szczególne wrażenie robiła nazwa tego skrawka zieleni. Majorka. Chciałabym wiedzieć, kto wpadł na taki pomysł. Dla nas to był raj, cudowne miejsce, pełne soczystej trawy i kryształowej wody.”
Nieśmiałość, która przeszkadza
Jestem bardzo nieśmiała. Analizuję każde swoje słowo, 100 razy zastanawiam się, czy coś powiedzieć, aż w końcu jest już za późno, żeby to wtrącić. Próbuję coś z tym robić, ale mi nie wychodzi i tylko się zniechęcam. Często mam wrażenie, że ludzie źle mnie odbierają, bo mogę sprawiać wrażenie zarozumiałej, wyniosłej. A ja po prostu się stresuję. Nawet jak idę ulicą czy szkolnym korytarzem, to mam wrażenie, że plączą mi się nogi, że poruszam się nienaturalnie. Nie umiem tańczyć na dyskotekach czy weselach. Gdy z kimś rozmawiam, nie potrafię patrzeć tej osobie w oczy. Na lekcjach rzadko się zgłaszam, kiedy odpowiadam, to cicho i niepewnie. Denerwuje mnie czerwienienie się. Cały czas boję się, że powiem coś głupiego. A raczej boję się, że nie wiem czegoś, co jest oczywiste i przez to się ośmieszę. Stresuję się nawet głupim wyjściem do sklepu, załatwieniem błahej sprawy u znajomej mamy, itp.
14-latka
Gwiazdy przegrywają. Żeby wygrać, trzeba być drużyną.
Jest takie opowiadanie o mądrym ojcu, który swoim dzieciom, a miał ich siedmioro, chciał pokazać, jak ważne jest to, by w życiu trzymały się razem. Co zrobił? Wziął siedem grubych, długich patyków i każdemu z dzieci wręczył jeden. „A teraz niech każdy złamie swój patyk” – powiedział. Bez większego trudu wszystkim się to udało. Ojciec znowu wziął siedem patyków, ale tym razem związał je mocno razem i powiedział: „Spróbujcie je teraz złamać”. Dzieci próbowały, ale ani młodszym ani starszym, nie udało się złamać związanych patyków. Wtedy ojciec powiedział swoim dzieciom tak: „Widzicie, że pojedyncze patyki pękają łatwo. Związane, wytrzymują i trudno je złamać.
Sprytne zagranie
W alejkach spotkałyśmy Agę, koleżankę z klasy. Uśmiechnęła się krzywo, na mnie nawet nie spojrzała, ale ruszyła z nami i tak głupio gadała, że miałam ochotę kłapnąć ją zębami. „ Czy wyście już kompletnie zdziecinniały, by w czasie wakacji wygłupiać się z maluchami? Wszyscy staruszkowie w dzielnicy zachwycają się wami, że już się tego słuchać nie da. My, normalne nastolatki, przez was nie mamy życia! Siedzę od rana przed monitorem, a babcia każe iść do was. Kiedy kończycie z waszymi głupotami?”
