wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 807 | WYNIKÓW
Lepsza czy gorsza?
Nieustannie sie porównuję do innych. I to nie chodzi już o oceny. Moim marzeniem jest zostać piosenkarką i o ile kilka lat temu było to tylko niewinne marzenie małej dziewczynki, teraz jest to już coraz poważniejsze. Zaczyna być celem, który chcę tak osiągnąć, że.. no właśnie, mało nie pęknę.
Przeglądając portale znajduję mnóstwo cudownych muzyków, zespołów. I w większości są niewiele starsi lub w moim wieku. Wiem, ze w tej branży należy startować szybko. I czasami myślę, że jestem o wiele gorsza. Chcę być taka jak oni. Raz wierzę, że to możliwe, raz mam doła.
15-latka
Odrzucenie niepełnosprawnych
6 lat mojej podstawówki to trudne doświadczenia odtrąceń koleżeńskich. Troszkę się różniłam od rówieśników i musiałam się pogodzić z tym, że nie byłam zapraszana na urodziny do rówieśników, a na moje zaproszenia nie odpowiadano. Często siedziałam sama, czasami jakaś dziewczyna bywała zmuszana do siedzenia ze mną. Sądziłam, że w gimnazjum będzie lepiej. Nie mam żadnych problemów z nauką, ale dobre oceny to nie wszystko. Mijają miesiące i chociaż odrzucenie nie jest tak jawne jak kiedyś, to jednak czuję się samotna. Nie dla mnie dziewczęce szepty, chichoty, tajemnice, narady. Moim zdaniem wśród nastolatków nietolerancja dla inności jest ogromna.
Gimnazjalistka
Odrzucana, wyśmiewana
Mam koleżankę z klasy, która jest izolowana. Czasami się do niej uśmiecham i powiem jej cześć. Jest słaba w nauce, dużo opuszcza. W szkole prawie nikt z nią nie rozmawia. Koleżanki z mojej klasy jej dokuczają, śmieją się z niej. Ona bardzo chce, żeby klasa ją zaakceptowała. Zgłasza się dużo np. do wycierania tablicy, ale innym to przeszkadza. Czasami ją bronię, wtedy koleżanki wyskakują z niemiłymi tekstami i patrzą na mnie z obrzydzeniem.
12-latka
Zachowam dobre wspomnienia
Dlaczego, jeśli się zakochasz, to tak trudno przestać, jeśli się chce zapomnieć. W szkole go widziałam codziennie, a na jego widok miałam uśmiech na twarzy. Gdy on coś powiedział, to było tak wesoło. On nadawał sens mojemu życiu, dzięki niemu chciało mi się wstać każdego dnia. Dzięki niemu dążyłam do spełnienia marzeń. Pan Bóg czasami zawodzi, bo ludzie proszą o tyle spraw i tak trudno te prośby spełnić. Dzięki temu chłopakowi polubiłam szkołę, bo to nie tylko nauka, ale właśnie pierwsze zauroczenia, przyjaźnie i dlatego płaczę, że już tu nie przyjdę we wrześniu. Zachowam jednak świetne wspomnienia.
13-latka
