wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 10855 | WYNIKÓW
Mam pewność
Nagle zaczęłam błądzić wzrokiem po domu i spojrzałam na Jezusa, obraz kupiony przed laty - błogosławiona chwilo! Poczułam, jak spływa na mnie spokój, a w sercu pojawia się jakieś lube ciepło. Po wyjściu gościa stanęłam przy kominku, na którego półce stoi obraz Świętej Rodziny. Patrząc na Świętego Józefa, Maryję i Jezusa, oczywiście zamyśliłam się na temat mojej przyszłej rodziny, którą kiedyś chciałabym stworzyć. Nie potrafię wyrazić tego, co poczułam, co do mnie dotarło. Wydaje mi się jednak, że Bóg cały czas mnie zapewnia o tym, że jest ktoś dla mnie stworzony, że go spotkam. Tylko tyle, że nie wiadomo kiedy.
19-latka
Podsumowanie I semestru w liceum
Dzisiaj zaczynam ferie. Całe pół roku w liceum i powiem, że minęło to wszystko jak jedna chwilka. W klasie nie ma osoby, z którą bym się nie dogadała. Oczywiście zawsze jakieś gafy się pojawiają, ale mam naprawdę wyjątkowo dogadującą się klasę i wyjątkowo dobrą- druga średnia w całym liceum to całkiem dobry wynik, prawda? Sama też nie mogę narzekać, bo choć zakładałam, że na półrocze będę miała min. średnią 4.0 (przecież to czas wpadania w rutynę nauki w nowej szkole, nie musi być od razu najwyższa średnia) to jestem bardzo zadowolona, bo jest ona dużo wyższa.
Licealistka
Wątpliwości entuzjastki
Uwielbiam być ciągle w biegu. Gospodaruję każdą chwilą, nie umiem usiedzieć w miejscu. Robię to z własnej woli, nikt mnie nie zmusza. Chodzę na zajęcia sportowe, uczę się gry na instrumencie, uwielbiam dodatkowe lekcje z języka hiszpańskiego, śpiewam w scholi, a w przyszłym roku marzy mi się wolontariat i może harcerstwo. Trochę się boję, że nie dam rady. Ale naprawdę bardzo chcę chodzić na te wszystkie zajęcia. Codziennie modlę się o siłę i dostaje ją. Już nigdy nie będę miała tyle czasu, ile mam teraz. Czy muszę z czegoś zrezygnować, bo tak radzą niektórzy?
12-latka
Wątpliwości entuzjastki
Uwielbiam być ciągle w biegu. Gospodaruję każdą chwilą, nie umiem usiedzieć w miejscu. Robię to z własnej woli, nikt mnie nie zmusza. Chodzę na zajęcia sportowe, uczę się gry na instrumencie, uwielbiam dodatkowe lekcje z języka hiszpańskiego, śpiewam w scholi, a w przyszłym roku marzy mi się wolontariat i może harcerstwo. Trochę się boję, że nie dam rady. Ale naprawdę bardzo chcę chodzić na te wszystkie zajęcia. Codziennie modlę się o siłę i dostaje ją. Już nigdy nie będę miała tyle czasu, ile mam teraz. Czy muszę z czegoś zrezygnować, bo tak radzą niektórzy?
12-latka
Odsunięta przyjaciółka
Siedzę z nią w ławce od lat, bardzo ją lubię, ale w szkole ona teraz przebywa z kolegą. Wymyślili w swojej wyobraźni zabawę, a kiedy ja się koło nich kręcę, mówią, żebym sobie poszła. Tymczasem nie ma nikogo, z kim bym się dogadała. Moja klasa jest dziwna, bo nikt kiedy odbijam piłkę sama, nie podejdzie i nie powie, że mógłby ze mną zagrać. Muszę wyjść z inicjatywą. Co ja mam robić?
Samotna
Brak pieniędzy
Jestem optymistką i cieszę się z różnych drobiazgów, jednak brak sprawnie działającego telefonu, modnych ubrań i własnego pokoju mnie dobija. Rodzice już tyle naobiecywali, że będę miała pokój i że wyjedziemy na wakacje. Zawsze brakuje pieniędzy. Zazdroszczę ludziom, którzy mogą zwiedzać świat, bo ich na to stać. Mimo, że mam kochającą rodzinę i przyjaciół mam wrażenie, że życie przemyka mi przez palce, bo nie mogę robić rzeczy, które bym chciała. Mam zamiar w wakacje wybrać się do pracy, aby kupić sobie telefon. Czy jest sens stracić ten czas, aby mieć coś materialnego zamiast cieszyć się odpoczynkiem? Nie chcę być "nieszczęśliwa" z powodu jakiejś rzeczy, Jak to zmienić?
Licealistka
To nie musi być zły rok
Miałem masę problemów związanych z dojrzewaniem, szkołą itd. Żeby to odreagować, na przerwach siedziałem sam, nie odzywałem się do nikogo, ze szkoły jechałem prostu do domu, a na spotkaniach ze znajomymi siedziałem z boku. Gdy problemy minęły, nie potrafiłem się wyrwać ze świata, który stworzyłem wokół siebie. Zacząłem się bać rozmów, czułem się inny, niepotrzebny. Nie znoszę prac w grupach, stresuję się wyjściem do sklepu, biblioteki, czy lekarza, dlatego cały wolny czas spędzam w domu. Czuję że bardzo potrzebuję innych ludzi, ale nawiązywanie relacji i ich utrzymanie jest dla mnie czarną magią. Przede mną ostatni rok gimnazjum i boję się, że będzie to dla mnie fatalny okres.
Gimnazjalista
Znaki dla mnie
Czy Bóg daje ludziom znaki, kiedy chce, byśmy zrozumieli coś ważnego, żebyśmy zrobili coś, czego chce od nas? Byłam na Drodze Krzyżowej, w której uczestniczyła cała szkoła, ponieważ przygotowujemy się do Bierzmowania i udział w Drogach Krzyżowych jest naszym obowiązkiem. Moja mama też w tym uczestniczyła. Z początku wstydziłam się koło niej usiąść. Nie chciałam być
wyśmiana przez dziewczyny z mojej klasy (nigdy nikt mnie nie wyśmiewał, ale i tak jestem przeczulona). Mimo to usiadłam koło niej. Kiedy zaczęła się Droga Krzyżowa w pierwszym rozważaniu usłyszałam „Dlaczego przejmujesz się opinią innych? Czy moja ci nie wystarczy?”. Wydawało mi się jakby On powiedział to do mnie. Czy naprawdę tak było? To tylko jeden przykład z wielu. Bardzo często zdarza mi się myśleć „to znak dla mnie” od niepamiętnych czasów. Czy naprawdę tak jest?
Gimnazjalistka
