wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 3502 | WYNIKÓW
Moja droga do misji
W drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia roku 2004 w Azji południowo – wschodniej rozegrała się tragedia, która poruszyła mnie dogłębnie. Tysiące ludzi straciło życie pod ogromnymi masami wody, a ja patrzyłem na telewizyjne obrazy zniszczeń i myślałem, jakby pomóc. Podzieliłem się tym z s. Anną, służebniczką która wówczas prowadziła w mojej parafii ognisko misyjne dzieci. Zapragnąłem chodzić na spotkania, by bliżej się przyjrzeć, jak wygląda animacja misyjna najmłodszych. We wrześniu 2005 r. s. Anna zaproponowała mi udział w kursie animatora misyjnego, który za kilka tygodni miał się rozpocząć w Wydziale Misyjnym krakowskiej kurii. Wahałem się, ale ostatecznie poszedłem...
Wyluzuj
Jestem poważna, nieśmiała, zawsze spięta. Obserwuję koleżanki i płakać się chce, bo one takie pogodne, paplające byle co. A ja ciągle myślę, czy się odezwać, czy to nie głupie. Jestem chyba nudna, a przez to samotna. Ale staram się być życzliwa, sporo osób mnie chyba lubi. Jednak nigdy nie byłam w centrum uwagi. Nie wiem, dlaczego mam tak niską samoocenę, nie wiem, jak to poprawić.
Gimnazjalistka
WIADOMOŚCI Z DOMU NADZIEI marzec, kwiecień, maj/2008
Po ponad trzech miesiącach zwracamy się do Was z kolejnym listem, a w nim o tym, co nowego wydarzyło się w naszym małym ośrodku i na ulicach odległej od Was Lusaki. Deszcze ustały już na dobre, drogi dojazdowe już prawie odbudowane i od dobrych kilku tygodni nie spadła ani kropla wody z nieba, w zamian rozpoczęły się zimne noce i poranki.
Zazdrosna przyjaciółka
Przyjaciółka zawsze była cicha, słabiej się uczyła. Ale teraz mam wrażenie, że moja energia, oceny, dobry humor i przede wszystkim umiejętność rozmawiania z innymi denerwują ją. Kilka razy zapytałam, gdzie zniknęła na przerwie, ale unikała odpowiedzi. Czuję, że ma mnie dosyć, a ja ją lubię, jak zresztą prawie wszystkich i nie chcę z nią tracić kontaktu. To ona mnie odrzuca, jest ciągle zła, naburmuszona, milcząca.
Gimnazjalistka
