wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 692 | WYNIKÓW
Refleksje przed 18-tką
Gdy byłam młodsza, to pisałam rozpaczliwe listy o tym, że ja MUSZĘ, że ja CHCĘ. Temat wiadomy- chłopak, którego pokochałam całym sercem. Myśmy funkcjonowali jako para, ale parą nie byliśmy. Inni koledzy traktowali mnie jak nieosiągalną babę. A potem sami się przyznawali. Głównie w mailach, na gadu....
Prawie 18-latka
Rozejście i powrót
Znam go wiele lat. Pod koniec 1 gimnazjum zostaliśmy parą. To była typowa "szczenięca" miłość i po ok. pół roku zerwałam. Kontakt utrzymywaliśmy, dużo rozmawialiśmy. Na pewien czas zamilkł, ale odnowiliśmy znajomość i okazało się, że nadal bardzo dobrze się rozumiemy. Zdałam sobie niedawno sprawę, że znów się w nim zakochałam. Jest przystojny, mocno wierzący, dobrze się uczy, ma dojrzałe poglądy, niebanalne hobby i jak ja specyficzne poczucie humoru. Piszemy ze sobą codziennie, widzimy się w każdy weekend, to zawsze jego propozycje. Co o tym myśleć?
18-latka
Kto traci głowę staje się filarem, kto traci pół głowy, staje sie półgłówkiem
Dobrze to wymyśliliśmy w redakcji, co? Głowy zapewne stracić nie chcecie, a zostać półgłówkiem, tym bardziej nie. Czy jest jakiś kandydat do klubu półgłówków? Nie sądzę. Ja w każdym razie – i deklaruję to jasno i uroczyście – wolę biegać bez głowy i zostać filarem, niż mieć pół głowy i zostać … półgłówką (ze względu na rodzaj żeński).
