Na rozmaite sposoby ludzie wyobrażają sobie idealny świat. Jedni mniej, drudzy bardziej utopijnie. Bo skoro miałby być idealny, a ci, którzy go tworzą, idealni nie są, to konieczność ustanowienia reguł uniwersalnych nasuwa się sama.
więcej z tego numeru »
Wydawało się, że dyskusje o zasadności lokowania wydziałów teologicznych na państwowych uczelniach mamy już za sobą. Po licznych rewolucjach i po tych wszystkich -izmach, z pozytywizmem włącznie, zdawało się, że problem w cywilizowanym świecie nie istnieje. Odżył, choć na niewielką skalę, ale warto o nim wspomnieć.
Przyznam, że spośród sporej już liczby piosenek młodej polskiej wokalistki Sanah najbardziej lubię „Nic dwa razy” z tekstem Wisławy Szymborskiej. Przypomnę, Sanah praktycznie odpowiada za to, że wielu młodych ludzi usłyszało teksty (ba – zapamiętało je!) poetów, po które sami z pewnością nigdy by nie sięgnęli.
Dzieje się, jak mówi młodzież. Znaczy to, że dzieje się dużo ważnych rzeczy albo przynajmniej spraw absorbujących uwagę społeczną (o ile można o takiej mówić).
Kuracje odmładzające już dawno stały się jednym z bożków rządzących światem próżnych ludzi, narcystycznie podchodzących nie tylko do siebie samych, ale i do reszty ludzkości.
Bardzo mnie irytuje, że tak wiele emocji narosło wokół rozpoczynającego obrady w Rzymie Synodu o synodalności, choć w pewnym sensie i one powinny cieszyć.
Pewien islandzki profesor na Uniwersytecie w Reykjaviku w czasach słusznie minionych załatwiał wizę i pobyt na Islandii młodemu studentowi z Polski, zafascynowanemu kulturą wyspy.
Pisanie o księżach stało się bardzo modne. Zwłaszcza w internecie, gdzie sensacyjnym tytułem można przyciągnąć uwagę potencjalnego odbiorcy. Tyle że plotkarski dryl zawsze robi z igły widły i ostateczny kształt rzekomo prawdziwej informacji często odbiega od oryginału.
Współczesne media już tak mają, zwłaszcza te internetowe: są wszędzie, niekoniecznie dbają o prawdziwość relacjonowanych faktów, a już w ogóle nie dbają o dobro swoich bohaterów, większą uwagę poświęcają ich opiniowaniu, co oczywiście przekłada się na zainteresowanie kolejnych odbiorców.
Nad drewnianym stołem pochyla się kobieta w chłopskim stroju. Pisze. Pochylona aż za bardzo, jakby chciała kaligrafować. Na tym samym stole opierają się małe dzieci. Uczą się pierwszych liter.
