poniedziałek, 8 października, 2007r.

Hau, Przyjaciele!
"Zaliczyłam lekturę!"- zawołała z dumą Paulina, gdy tylko mama wróciła z pracy. Opowiadała, że pytania wcale nie były trudne, a kłopoty mieli ci, którzy obejrzeli tylko film. Obierając zmieniaki rozmawiały o motywie porwania i pościgu tak chętne wykorzystywanym przez Sienkiewicza. "A ja czytałam "Potop" w VI klasie"- przypomniała sobie mama z rozmarzeniem- "Byliśmy pod wrażeniem. W zabawach każda dziewczyna chciała być Oleńką." Paulina sporzała na mamę z niedowierzaniem. Gdy po chwili Pani podgrzewała gulasz, dziewczyna podeszła do półki z książkami. "A może i ja bym spróbowała?"- zastanawiała się głośno. ."Trochę gruba ta księga, ale nas czekają teraz dwie nowele, więc nie będę aż tak zajęta." Jeszcze się wahała, a ja miałem ochotę podać jej w zębach pierwszy tom "Potopu". Jestem miłośnikiem czytelnictwa, a szczególnie leżenia na tapczanie i podjadania. Sienkiewicz napisał tak dużo, że do wiosny możemy grzać się pod kocem, drzemać. Cześć. Tobi.