wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1799 | WYNIKÓW
Niechęć do ludzi
Sama z sobą się męczę, bo tak rzadko mam dobry humor, nie uśmiecham się prawie wcale i chyba dlatego jestem samotna. Dużo czytam, ale potem tym bardziej nie chce mi się wracać do rzeczywistości, która jest taka inna. Gdy się poważnie nad wszystkim zastanowiłam, doszłam do wniosku, że nie lubię ludzi, prawie nikogo.
15-latka
Niepotrzebne zmartwienie
Martwię się tym, że gdybym się miała spotkać z pewnym chłopakiem, który mnie chyba bardzo lubi i kręci się koło mnie, to byłabym tak spięta, że zniechęciłabym go do siebie. Piszemy ze sobą, ale on chce spotkań. Poza tym zastanawiam się, jak się przygotować do roli dorosłej kobiety. Przecież nic nie umiem. Jestem nieśmiała i małomówna.
16-latka
Sposób odprężania
Bardzo dobrze się uczę, nie sprawiam kłopotów swoim rodzicom. Wiem, co chcę w życiu robić, mam swoje pasje, wielu przyjaciół. Ale od czasu do czasu gram w tak zwane „strzelanki”. W ten sposób się odprężam. Gdy rodzice tylko to zauważą, zaraz zaczyna się gadanie o szkodliwości. Jestem wierzący, staram się zachowywać przykazania, ale czuję, że grając, nic złego nie robię i wcale mi to nie szkodzi.
Licealista
Odpuść
5 lat temu zakochałam się - ministrant, rok starszy, inteligentny, zabawny, co prawda nieco specyficzny ale jako 9 - latka nie widziałam jego wad, zresztą do niedawna wciąż tak było. Ostatnio dostrzegam jego wady. Nachodzą mnie wątpliwości, czy to uczucie po prostu nie gaśnie. A ja się boję. Mam okropny mętlik w głowie. On jest obojętny. Dołączyłam do wspólnoty, w której on jest od lat i mam wrażenie, że on jest z tego niezadowolony. Zachowuje się w stosunku do mnie inaczej niż do każdej innej osoby, trzyma dystans, nie zachowuje się normalnie. Tylko w kościele spogląda na mnie. Chciałabym normalnej, koleżeńskiej choćby relacji. Nie wiem, czy on jest gotowy i czy to ma w ogóle sens. Czy mogę, czy mam jakiekolwiek prawo i możliwości, żeby o nas, o naszą relację walczyć
14-latka
