wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 4830 | WYNIKÓW
Problem "samotnej wyspy"
Niektóre zachowania moich rówieśników mnie odpychają (siedzenie nieustannie z nosem przed ekranem, obgadywanie innych, picie, palenie itd. Przed to czasami wydają mi się nudni i sama siebie pytam, czy naprawdę chciałabym mieć takich przyjaciół. Przez to czuję się czasami bardzo samotna. Ogromną
popularność zyskuję za to, gdy ktoś potrzebuje pracy domowej albo dowiedzieć się, co było na ostatnim sprawdzianie. Mieszkam w odległej miejscowości, czuję się jak samotna wyspa z moimi wartościami i zachowaniem.
Licealistka
Bóg mnie ciągle zaskakuje
Ostatnio zastanawiam się, jak zaczęła się moja wiara, kiedy zaczęłam chodzić do kościoła dlatego, że chciałam i potrzebowałam, a nie dlatego, że moja rodzina jest wierząca i generalnie "taka jest tradycja". W wakacje przed 3 gimnazjum pojechałam na pierwsze oazowe rekolekcje. Byłam zafascynowana wiarą. Potem dużo rekolekcji, spotkań, założenie KSM-u, bierzmowanie. Wszystko rozwijało się powoli, ale patrząc wstecz, stwierdzam, że obróciłam się o 180 stopni. W te wakacje Oaza Nowego Życia I stopnia, która przez 2 tygodnie, nie wiem kiedy i jak, ale mocno mnie zmieniła, czego skutki najbardziej dostrzegam w ostatnim czasie. Niesamowite doświadczenie.
Czy mama się zmieni?
Moja mama nieustannie mnie krytykuje i prawie nigdy nie jest ze mnie zadowolona, nigdy nie chwali. Chociaż wykonuję bardzo dużo prac domowych, wkładam w to sporo siły, to po powrocie mama spojrzy i rzuci złośliwie, że jeszcze coś mogłam zrobić. Na dodatek na mnie spada też obowiązek opieki nad bratem, a jest tego dużo i brakuje na naukę. O spotkaniach z koleżankami mogę zapomnieć, bo mama nigdzie mnie nie puszcza, odpowiedź na każdą prośbę jest krótka: „nie”. Wiem, że mama nas troje utrzymuje, ale chciałabym usłyszeć dobre słowo. Czy mama się kiedyś zmieni?
Gimnazjalistka
