wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 3493 | WYNIKÓW
Wielkie udawanie
W klasie staram się być wesoła, nawet głośna, zmyślam, że mam wielu przyjaciół poza szkołą, że z nimi imprezuję, co jest nieprawdą. Udaję wyluzowaną, chyba mnie lubią, ale jestem w ciągłej niepewności, zmęczona tą grą. W dodatku zbliża się moja 18-tka, powiedziałam, że zrobię imprezę, a teraz czuję, że mnie to przerasta, że nie wytrzymam tego nerwowo. Jak wybrnąć z tej obietnicy?
Licealistka
Błogosławiona służąca
Była prostą kobietą, ale umiała czytać w ludzkich duszach. Większość życia spędziła przykuta do łóżka, ale widziała rzeczy, których najwięksi podróżnicy nie mogą zobaczyć. Była zakonnicą, ale zmarła wygnana z klasztoru. Była chora, ale nikt nie wiedział, co to za choroba. Przed miesiącem Papież ogłosił ją błogosławioną.
Trzeba się rozstać
Zostaliśmy para, ale wiedziałam, że pali papierosy i nie tylko to. Po wakacjach, które spędził z kolegami, wieści były jeszcze gorsze. Nie przyjmował żadnych moich uwag na ten temat. Ponieważ skończył zawodówkę, poszedł do pracy i coraz mniej odbierał moje SMSy. Twierdził, że wraca zmęczony. Długo się nie widzieliśmy, ale gdy przyjechał, to nie umiałam się gniewać. Niestety, w kolejnych tygodniach to samo. Męczy mnie ta sytuacja. Zaczynam nową szkołę, tylu tu chłopaków, chyba czas na rozstanie, bo i tak co z nas za para
16-latka
Nie jestem samotnikiem
Moi rodzice są samotnikami. Nie mają znajomych, nikt nas nie odwiedza, a rodzina mieszka daleko. Też nie bardzo się odwiedzamy. Dawniej o tym nie myślałam, sądziłem, że tak jest wszędzie. Teraz jednak bardzo bym chciał więcej kontaktów z rówieśnikami, nie tylko w szkole. Rodzice do tej pory nie zgodzili się na żadne dodatkowe zajęcia, ale też nie naciskałem. Pytałem, co o tym myślą, a oni byli przeciwni i koniec. Nie zgodzą się, by koledzy do mnie przychodzili, cenią sobie spokój w domu. Chciałbym sporo zmienić w swoim życiu, ale jak?
16-latek
Dorośnijmy
Na początku roku szkolnego zaczął do mnie pisać kolega z klasy. Mieszkamy daleko od siebie, w różnych wioskach. Było miło, ale nigdy nie ośmielił się powiedzieć w szkole chociaż „cześć”. Ja jestem przeciwna chodzeniu w naszym wieku, napisałam mu o tym, ale i tak w jego listach było coraz więcej wyznań. Od jakiegoś czasu mieszają się one z pretensjami, że go nie kocham. Męczy mnie to jego pisanie, tym bardziej jestem pewna, że nie chcę żadnych relacji. Nie chcę też jego listów. Co robić?
14-latka
