wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1888 | WYNIKÓW
Odrzucenie niepełnosprawnych
6 lat mojej podstawówki to trudne doświadczenia odtrąceń koleżeńskich. Troszkę się różniłam od rówieśników i musiałam się pogodzić z tym, że nie byłam zapraszana na urodziny do rówieśników, a na moje zaproszenia nie odpowiadano. Często siedziałam sama, czasami jakaś dziewczyna bywała zmuszana do siedzenia ze mną. Sądziłam, że w gimnazjum będzie lepiej. Nie mam żadnych problemów z nauką, ale dobre oceny to nie wszystko. Mijają miesiące i chociaż odrzucenie nie jest tak jawne jak kiedyś, to jednak czuję się samotna. Nie dla mnie dziewczęce szepty, chichoty, tajemnice, narady. Moim zdaniem wśród nastolatków nietolerancja dla inności jest ogromna.
Gimnazjalistka
Problem z bratem
Od pewnego czasu mój o 3 lata starszy brat jest niemiły i nieuprzejmy. Do mnie, mamy, taty a także kolegów odzywa się brzydkim tonem. Mama zrobiła mu szlaban na wszystko(słodycze, gry itp.), ale nic się nie zmieniło. Mama płacze i zastanawia się na głos, co zrobiła nie tak. Brat jest taki, że nic nigdy nie mówi i tłamsi wszystko w sobie. Mama powiedziała, że się wyprowadzimy przez jego zachowanie, bo to wstyd przez sąsiadami, a ja nie chcę. Martwię się o brata i bardzo go kocham.
12-latka
Niedojrzałe zachowanie
Przyjaciel jest starszy o 3 lata. Sytuacja stała się niezręczna, ponieważ się we mnie zakochał. Spotkaliśmy się by wszystko wyjaśnić. Delikatnie powiedziałam, że nie jestem gotowa na związek. Wszystko zmierzało ku złagodzeniu sprawy, aż do momentu wieczornej rozmowy poprzez pisanie. Zarzucił mi kłamstwo, zablokował, potem pisał obraźliwe i histeryczne SMS-y. Zabolało, ale cóż. Wydaje mi się, że był pod wpływem jakichś środków, zresztą, miał problemy z narkotykami. Znowu zostałam sama. Bez przyjaciela. Czuję się źle, ponieważ nie wiem, kto jest winny temu wszystkiemu.
Nastolatka
Dobrze sobie radzisz
Pewien chłopak, w którym byłam zauroczona, przyglądał mi się i się uśmiechał. Niestety, był to uśmiech cwaniaka, jakby miał poczucie wyższości i myślał, że może mieć każdą dziewczynę. Przeanalizowałam sobie to wszystko dokładnie i zauroczenie przeszło mi błyskawicznie. Inny kolega wciąż się na mnie gapi. Irytuje mnie to tak bardzo, że nie mam już ochoty chodzić przez to szkoły. Mam też podejrzenia, że kilku chłopaków niby się kręci koło mnie, ale tylko po to, by mnie potem wyśmiać, bo wiem, z kim się przyjaźnią. Co robić.
Nastolatka
Prawda wyzwala
Koleżanki dokoła wszystkie zakochane i ten jeden temat omawiają. A mnie to za bardzo nie pociąga. Lecz pod ich wpływem polubiłam jednego ze starszych kolegów. Tak się nam dobrze współpracowało podczas przygotowań do rorat, jasełek. Zaczęliśmy do siebie pisać- ja na wesoło, on na poważnie i trochę romantycznie. Pokazałam to przyjaciółce, która odpisała mu w moim imieniu, ale tak, jakbym była zakochana. Umówiła nas. Spacer był miły, ale poczułam wyraźnie, że to nie dla mnie. On zapytał, co miałam na myśli pisząc tak inaczej. Powiedziałam mu prawdę. Teraz mi głupio i wobec niego i wobec koleżanki. Jak to naprawić?
14-latka
Konflikt pokoleń
Zawsze byłam ukochaną córeczką tatusia. O wszystkim wiedział, mieliśmy swoje sprawy. Ale lata minęły i coraz więcej jest spraw, które wolę omawiać tylko z koleżankami. Poza tym jakoś nie mam już ochoty na spędzanie czasu tylko z rodzicami. Z tego powodu ciągle dochodzi do kłótni, tato jest oburzony, twierdzi, że stałam się kłótliwa, niewdzięczna itd. Itd. Obiecuję sobie, że będzie jak dawniej, ale gdy tato odzywa się do mnie jak do naiwnej małej dziewczynki, gdy nie traktuje mnie poważnie, gdy o wszystkim tylko on decyduje- to we mnie wrze i się zaczyna. Z mamą dogaduję się teraz świetnie.
Nastolatka
