wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2196 | WYNIKÓW
Radość przy koniach
Przez pewien czas iskrzyło między mną i kolegą. Dla niego zapisałam się na konie i bardzo mnie te zwierzęta zachwyciły. To moja nowa pasja, spędzam w stajni sporo czasu. Tymczasem chłopkowi zauroczenie przeszło, unika mnie. Widujemy się przy koniach, są to niezręczne spotkania. Czytałam, że chłopcy bardzo lubią, gdy dziewczyna zna się na koniach. Co mam robic?
13-latka
Wszystko mi się kłóci...
Zachowuję się czasami jak debil. Na lekcji nawijam, nawet z nauczycielami (co jest fajne swoją drogą), ale później wszyscy mają wkurza, bo mam wzorowe a oni nie. Z jednej strony chrześcijanin, a z drugiej strony jedno za drugim przekleństwo wylatujące z moich ust. Nienawidzę siebie. Jak mam kochać bliźnich? Na słuchawkach c-rap, wersy takie jak: "My life is good, no, my life is great", a myśli wręcz odwrotne. Wszystko mi się ze sobą kłóci. Szukałem pomocy w Piśmie Świętym. Dostałem fragment o uzdrowieniu opętanego. Już nie będę wylewał słów na temat tego, że nie widzę sensu życia. A tam - moje jasne granice: bez myśli samobójczych, zero alko, prochów czy papierosów. Co z tego, jak codziennie przegrywam sam ze sobą, chociażby przeklinając.
Gimnazjalista
Decyzja o szczęściu
Martwię się o przyjaciółkę. Miała szczęśliwe dzieciństwo, ale teraz dzieje się wiele zła. Jej rodzice są po burzliwym rozwodzie. Mieszkała z mamą, teraz z ojcem, ale on zachowuje się strasznie, ciągle szantażuje, straszy, chyba prowadzi swoją grę wobec byłej żony. Przyjaciółka chodzi do specjalisty, ma też nas- przyjaciół i chłopaka, lecz jest nieszczęśliwa. Jak jej pomóc?
Przyjaciółka
Atak dziwnych myśli
W liceum poznałam chłopaka, który jak się okazało mieszka kilka kilometrów ode mnie. Wcześniej się nie znaliśmy. Zaczęło się od przyjaźni. Takiej najprostszej, najzwyklejszej. Jeździliśmy na rowerach, dużo rozmawialiśmy. Okazało się, że jesteśmy do siebie bardzo - wręcz niezwykle - podobni. Słuchamy tej samej, dość niepopularnej muzyki, lubimy to samo jedzenie, mamy podobne zainteresowania, charaktery, poglądy, wyznajemy tą samą religię i jesteśmy tak samo bardzo wierzący. Od kilku miesięcy chodzimy ze sobą. Kilka tygodni temu przyznał mi, że jednak coraz mocniej atakują go myśli, że po co mu to chodzenie, że to bez sensu, że to dodatkowy obowiązek. Dużo z nim o tym rozmawiałam. Czy to podszepty złego?
16-latka
Dobra Nowina o roczarowaniu
Chcę napisać trochę o lęku towarzyszącym relacji dwojga ludzi, którzy poznają się, spotykają, po prostu „mają się ku sobie”. Chodzi mi o tutaj o pewną nierozerwalnie związaną z tym zjawiskiem obawę. Zawierają się w niej uczucia niepewności, strachu, poczucie nieodwzajemnienia. Wątpliwości dotyczą pytań: Czy to wszystko ma sens? Czy to ten, ta? Czy nie angażuję się na próżno? Natomiast lęk odnosi się do potencjalnego zranienia i rozczarowania. Co do braku wzajemności, mam tu na myśli sytuację, kiedy jedna ze stron wykazuje więcej aktywności od drugiej, bardziej jej „zależy” , czyli tą wzajemność określiłbym jako odczuwanie na podobnym poziomie.Tak więc, znajdujemy się w samym środku owej rozwijającej się i dynamicznej relacji między dwojgiem zainteresowanych sobą ludzi. Wszystko pięknie, wszystko wspaniale, ale jest jedno małe „coś”, które mąci błogi spokój..
Jesteśmy we dwie
Myślę że moja niska samoocena jest przez doświadczenia z podstawówki, gdyż często byłam obrażana i wyśmiewana. A wszystko przez to, że zamiast palenia papierosów, picia alkoholu dobrze się uczyłam. Przez nich idąc do gimnazjum zamknęłam się w sobie i uważam się za gorszą od innych. Jednak poznałam przyjaciółkę, wręcz idealną i chyba lepiej mieć sprawdzonego przyjaciela niż być w centrum zainteresowania i udawać kogoś, kim się nie jest.
Nastolatka
Czas na działanie
Zacznie się klasa maturalna, a ja z powodu wielkiej nieśmiałości nie dałam jeszcze do zrozumienia chłopakowi, że jest dla mnie ważny. Zwróciłam na niego uwagę od pierwszych tygodni w klasie I. Ma jasne wartości, czyli jest głęboko wierzący, wszechstronnie się rozwija, biega na różne zajęcia, ma ambitne plany na przyszłość. Wydaje mi się, że kilka razy spoglądał na mnie, ale stawałam się wówczas jak skała i chyba go do siebie zraziłam.
Maturzystka
Powieści obyczajowe
Uwielbiam powieści, ale jestem wybredna i uznaję głównie te obyczajowe. Dla mnie mistrzostwem są „Dzieci z Bullerbyn” i w sumie już nic innego mnie nie zachwyca. Marzą mi się zwyczajne powieści o dzieciach nieco starszych, trochę realistycznych przygód, żadnych romansów czy fantasy. Co mi Pani poleci?
Nastolatka
Najpopularniejsze
- Papieska fundacja świętuje
- Co jest istotą niedzieli?
- Adam Bocheński i jego prace
- Ala tańczy cały czas
- Święto, którego chciał Jezus
- Na upały najlepsze jest... mleko!
- Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
- 100 lat temu zmarł Pier Giorgio Frassati
- 6 lipca 2025 Druga niedziela wakacji
- Młody artysta stworzył portrety wszystkich papieży
