wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 11540 | WYNIKÓW
Relacje między przyjaciółkami
Moja przyjaciółka odsuwa się ode mnie. O byle co się obraża, tak kombinuje, bym się ciągle czuła winna. Np. prosi, bym poszła z nią do sklepu. Jeśli naprawdę nie mogę, ma powód, by się długo gniewać. Przerwy coraz częściej spędza z inną dziewczyną, a gdy ja podchodzę, one szybko gdzieś idą. Zapytana wprost dlaczego tak robi, powiedziała, że to moje wymysły. Czy jej zachowanie jest normalne?
12-latka
Mam problem
Bardzo chciałam mieć jakieś zwierzątko. W końcu babcia i dziadek kupili mi pieska. Odwiedzałam go u nich co tydzień, bo u nas nie mógł zamieszkać. Bardzo się do niego przywiązałam. Ale okazało się, że jestem trochę alergikiem. Któregoś dnia przyszłam do nich… pieska nie było. Oddali go innym ludziom. Nigdy im tego nie wybaczę. Bardzo kocham babcię i dziadka, ale nie umiem im przebaczyć. Można to jakoś zmienić? Smutna
Dwa obozy
Jest nas zaledwie kilka dziewczyn w klasie. Jedna ma strasznie władczy charakter, kompletnie podporządkowała sobie przyjaciółkę. Udają przyjazne, podchodzą, pocieszają, niby się martwią o każdą, ale wyczuwa się fałsz, że chodzi o rządzenie innymi. Zarządzająca próbuje kolejną dziewczynę podporządkować sobie, wtedy zostanie nas zaledwie trzy.
Samotne
Gdy przyjaźń się rozpada
Mam przyjaciółkę, z którą dość dobrze dogadywałam sie od drugiej klasy.
Jednak ostatnio coś sie zepsuło. Siedzimy razem w ławce, ale niewiele ze sobą gadamy. Ona często zagaduje mnie na lekcji, kiedy próbuję się skupić. Daje mi dziwne znaki i pisze karteczki, z których nic nie rozumiem. Nie czuję, żeby między nami dalej była przyjaźń. Mimo to trzymam się blisko niej, bo nie mam nikogo innego, z kim mogłabym porozmawiać. Nasza przyjaźń się rozpada. Nie lubię jej tak bardzo jak kiedyś. Wolę inne koleżanki. Męczą mnie wyrzuty sumienia. Nie wiem co robić.
Nastolatka
Krytycznie o rodzicach
Moi rodzice zawsze wytykają mi błędy itp. Oni nie nadają się na rodziców, bo np. pytam się taty, czy pomoże mi w zadaniu, a on mówi „zaraz” i tak potem mi nie pomoże, a moja mama tak samo. Dlatego piszę do starszej przyjaciółki. Gdy mama zapomni wziąć telefon z domu, to każe mi przynieść, a gdy ja proszę, żeby chwyciła po drodze mój telefon, to mówi, że ja też mam nogi itp. Wychowywać się musiałam sama, nikt mi nic nie pokazał, chyba, że dziadek, który się mną opiekował. Musiałam sama się uczyć podstawowych prac domowych. Czy takie osoby to rodzice? Co mam dalej robić?
12-latka
