wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 6981 | WYNIKÓW
Czy zawsze będą kłótnie?
Otóż ciągle w domu kłócę się z mamą. Ona na mnie krzyczy, a ja jej pyskuję. Później płaczę do późnej nocy. Wiem, że mama też, bo kiedyś ją słyszałam.. Wiem, że nie powinnam, ale nie mogę się powstrzymać. Mama uważa, że co ja bym nie zrobiła, robię to źle. Ciągle się przepraszamy, ale za chwilę znów się kłócimy. Czy tak będzie zawsze?
Nastolatka
Bez obsesji paska
W tym roku chciałabym zrezygnować z nauki dla ocen. W zeszłym roku wykończyłam się psychicznie i fizycznie. Z nikim się nie spotykałam, mało spałam, źle jadłam, żyłam w ciągłym stresie, czy będzie niezapowiedziana kartkówka, ktoś mnie zapyta itd. Kiedy dostawałam 4 nie byłam zadowolona, bo chciałam same 5. Inne oceny nie wchodziły w grę. Załamywałam się. Liczyłam ciągle średnią ocen, czy wystarczy na pasek. Po tylu latach mam dosyć. Zazdroszczę innym zainteresowań, spotkań. Czuję się wyobcowana z własnego wyboru. Dlatego teraz podjęłam decyzję, że koniec z tym, chociaż mówiłam sobie, że będę miała pasek nawet w klasie maturalnej. Nie wiem jak powiedzieć o tym rodzicom, przyzwyczajonych do paska.
Maturzystka
Nie jestem atrakcyjna?
Mam mały kłopot z chłopakami i przyjaciółką. Mnóstwo chłopaków odprowadza ją do domu, drocząc się z nią. Ma chłopaka, z którym dużo rozmawia. Ja nie mam z jakim chłopakiem tak porozmawiać, nikt mnie nie odprowadza do domu. Nie wiem, czy powód w tym, że większość osób mieszka tam, gdzie ona, ale sądzę, że jeślibym się komuś podobała, to miejsce zamieszkania nie miałoby znaczenia. Poczułam się nieatrakcyjna. Przyjaciółka mówiła jeszcze, że od razu wyciągam pochopne wnioski, co do tego, kto mi się podoba, że uśmiech czy spojrzenie za wiele dla mnie znaczą. Nie wiem, czy jest zazdrosna, czy to ja przesadzam.
Szóstoklasistka
Modlitwa jest jak codzienne podlewanie ziemi, w której ukryto nasionko. Któregoś dnia ukażą się zielone listki.
Kiedyś byli szczęśliwą rodziną. Jednak gdy niespodziewanie umarł tata, mama musiała szukać pracy. Zabrała swoje dwie córki i wyjechała do Argentyny. Tam wcale nie było łatwiej. Ale pojawił się przy nich Manuel Mora. Chętny do pomocy i taki serdeczny... Pani Vicuña zgodziła się nawet, by zamieszkał u nich. Nie wiedziała, że to zły człowiek, że udaje, że jest dobry. Tylko Laura, starsza córka pani Vicuña, coś przeczuwała.
