wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 868 | WYNIKÓW
Starsza kuzynka
Mam 20-letnią kuzynkę, która się niedawno zaręczyła. Podczas spotkania rodzinnego bardzo się nudziłam, a ona wcale ze mną nie rozmawiała. Brat bawił się z kuzynem, a ona tylko rozmawiała ze swoim chłopakiem. Nie zwracała na mnie uwagi, nie chciała w nic pograć, wyjść na spacer. To miła dziewczyna, chcę z nią kontaktu!
12- latka
Na wesoło
Koleżanka zabrała mi przyjaciółkę. Byłyśmy tak zgrane, rozumiałyśmy się, ale pojawiła się nowa dziewczyna, która uważa się za lepszą i przyjaciółka spędza z nią wiele czasu, przejęła jej zachowanie, pogardę dla nas. A ta nowa wciąż się chwali, gdzie to ona nie była, a gdzie teraz wyjedzie, cały czas się przechwala. Wszyscy mają jej dosyć, już o tym mówią, że psuje każde spotkanie, ale nikt nie potrafi jej przerwać. Często nas obraża. Co robić?
11-latka
Brak logiki
Zerwała z chłopakiem, a ja od dawna o niej marzę. Piszemy ze sobą. Ona nie chce spotkań, takze teraz. Podpytuję jej przyjaciółkę, ale to gadanie jest takie nielogiczne. Dlaczego wystarcza jej, że znamy się tylko z widzenia i rozmawiamy wirtualnie, dlaczego nie daje mi szans, byśmy się lepiej poznali?
Zauroczony 15-latek
Łukasz „Bęsiu” Bęś
Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!».
Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę. (J 20, 19-31)
Ciągłe dołki
Zaczęłam biegać, mam wrażenie, że pomału nabieram pewności siebie. Niestety, zauważyłam, że dobra postawa trwa "do czasu". Staram się, planuję, zdrowo odżywiam, ćwiczę, modlę się i zawsze następuje trach. Albo dołek, albo porównywanie siebie do ogarniętych życiowo. Gdzie tam moje wyjście w góry w porównaniu do ich podróży. Czy praca nad sobą ma sens, jeśli mam wrażenie że zawsze wracam do punktu wyjścia - "dołka upodlenia" z płaczem, słodyczami, niewychodzeniem z domu i marnowaniem czasu przy komputerze?
Licealistka
Moja droga do misji
W drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia roku 2004 w Azji południowo – wschodniej rozegrała się tragedia, która poruszyła mnie dogłębnie. Tysiące ludzi straciło życie pod ogromnymi masami wody, a ja patrzyłem na telewizyjne obrazy zniszczeń i myślałem, jakby pomóc. Podzieliłem się tym z s. Anną, służebniczką która wówczas prowadziła w mojej parafii ognisko misyjne dzieci. Zapragnąłem chodzić na spotkania, by bliżej się przyjrzeć, jak wygląda animacja misyjna najmłodszych. We wrześniu 2005 r. s. Anna zaproponowała mi udział w kursie animatora misyjnego, który za kilka tygodni miał się rozpocząć w Wydziale Misyjnym krakowskiej kurii. Wahałem się, ale ostatecznie poszedłem...
Najpopularniejsze
- O Frassatim „Mały Gość” pisał już prawie 90 lat temu
- My już wysłaliśmy kartę do Papieża, a wy?
- Niemożliwe dokonało się dzięki Duchowi Świętemu
- Nasz Bóg nas słucha
- Zawsze pamiętajmy o Jezusie
- Załącznik #9402200
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
