wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 51 | WYNIKÓW
Klikam i klikam...
W ciągu roku w weekendy potrafiłam siedzieć przed komputerem całymi dniami. Teraz, gdy zostaję sama w domu, nic innego nie potrafię wymyślić, więc bezmyślnie klikam. Ale wcale się z tym dobrze nie czuję. Chcę się z tego wyrwać, ale nie mam żadnej pasji, wiele moich koleżanek robi to samo. Gadamy przez Internet i tyle.
14 -latka
Czy ja z tego wyrosnę?
Cokolwiek bym robiła, z kimkolwiek się spotykała, już nic nie daje mi takiej radości, jak kiedyś. Cały czas czuję, że do szczęścia po prostu czegoś mi brakuje. Mam pełną, kochającą się rodzinę, jestem zdrowa, oceny też niczego sobie. Wiem, powinnam doceniać, powinnam się cieszyć. Bo wszystko właściwie w porządku. Wszystko prócz stanu psychicznego. Znajomi palą zioło, a smutki zapijają tanim winem. A ja nie potrafię, jakoś po prostu wolę cierpieć, niż się czymś odurzać i udawać, że wszystko OK. Są chwile, w których czuję się szczęśliwa. Ale jedna taka chwila na
kilkadziesiąt złych chwil, to jak kropla na oceanie. Chciałabym wierzyć, że to wina hormonów, że ja z tego wyrosnę. Ale czy na pewno? Niech mi Pani pomoże.
15-latka
Paraliżujący lęk
Nie mam zbyt dobrych ocen, chociaż bardzo się staram. Nauczyciele są dla mnie wyrozumiali i cierpliwi. Zawsze panicznie bałam się pytania, klasówek, kartkówek. Egzaminy po podstawówce i gimnazjum napisał dosyć słabo. Teraz czuję paraliżujący lęk na myśl o maturze. Czuję, że to nie dla mnie, szczególnie matematyka. Co ja mam zrobić?
Maturzystka
