wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2577 | WYNIKÓW
Niech Bóg to ogarnie....
Widzę, że moje licealne podejście, że na studiach będę miała mnóstwo czasu na miłość, było nieco… abstrakcyjne. Wiem, że to nie ja rozdaje karty i wiem, że się dostosuję, ale… mogę chcieć, prawda? Z tym dostosowywaniem się do woli Bożej to swoja drogą też nie takie proste. Czasem w chwili szczególnej tęsknoty słyszę w swoich myślach “Czekaj” (czasem z jakimiś jeszcze delikatnymi obietnicami szczęścia), wtedy albo spływa na mnie spokój, albo przeciwnie - jakaś złość, że znów, znów tylko “Czekaj”…. Ale to nic, Bóg widzi i niech On to ogarnie: i mój spokój, i zniecierpliwienie. Wszystko. Pewnie nie pierwszy raz to ogląda i da sobie z tym radę, zresztą, że tak powiem, nie ma wyboru. Ja Mu go nie pozostawiam, modlę się, proszę, zawierzam, więc musi mi pomóc, inaczej będę bardzo zła! A złej mnie chyba Bóg nie chciałby chyba mieć na karku.
Studentka
Wahania
Słuchałam rekolekcji o powołaniu. Uspokoiły mnie. Ale potem wysłuchałam świadectwa pewnego księdza . Mówił, że od zawsze czuł powołanie do bycia osobą konsekrowana, tylko na wiele sposobów próbował to zagłuszyć i wmówić sobie, że to nieprawda. Tutaj właśnie zaczynam się martwić. Od zawsze czuję, że powinnam być siostra zakonną i boję się, że w moim przypadku jest tak samo. Chcę działać zgodnie z wolą Boga. Wiem, że wtedy będę szczęśliwa. Mimo to jednak boję się i nie chcę , żeby moim powołaniem było bycie osobą konsekrowana. Moje myśli mnie rozrywają. Nie wiem, co mnie czeka. Nie umiem nie myśleć i nie czekać na chłopaka, a z drugiej strony nie chcę tego robić. Wiem, że Bóg nie chce nic na siłę i chce mojego dobra. Wiem, że moje odczucia, to nie jest dowód, że Bóg ma taki plan. Ja nic nie wiem.
Zagubiona Gimnazjalistka
Bez kontaktów
Gdy byłem młodszy nie zwracałem uwagi na to, że rodzice bardzo izolowali mnie od rówieśników. Byłem tylko z rodzicami, dziadkami, którzy pilnowali, bym się z nikim miejscowym nie przyjaźnił. Uczyłem się zawsze bardzo dobrze, miałem swoje pasje, nie brakowało mi kolegów do teraz. Nagle czuję się samotny, brakuje mi rozmów, spotkań po szkole. Czy mam czekać do liceum, gdzie poznam ludzi o podobnych zainteresowaniach?
Arka Noego Petarda
Jezu, zatrzymaj mnie, nie chcę znów dachować, bo rozpędziłem się, nie umiem wyhamować. To słowa jednej z piosenek na płycie „Petarda”. Taka jest cała płyta. Wybuchowa, wyjątkowa, rozpędzona... Przyznam, nie spodziewałam się, że będę chodzić z piosenkami Arki w głowie. A tak się stało po tym, jak przesłuchałam całą płytę. Następnego dnia, myślę sobie, zrobię test. Włączyłam płytę moim siostrzeńcom – bliźniakom i… czekam na reakcję.
Ania i mama Ola
Witamy:-)
Przesyłamy zdjęcia ramki, którą wykonała Ania, uczennica trzeciej klasy szkoły podstawowej.
W czasie ferii zimowych na pewno nie będziemy się nudzić, trzeba będzie znaleźć jakąś księżniczkę, której zdjęcie włożymy do tej złotej ramki:-) A może to będzie zdjęcie promyczka zimowego słonka... albo zdjęcie kogoś o złotym sercu..:-)
Czeka nas wspaniałe zadanie, a tymczasem dziękujemy za świetny pomysł na nudę i pozdrawiamy serdecznie całą redakcję:-)
Prośba o diagnozę
Świetnie się dogadaliśmy z pewną nową koleżanką. Od kilku dni rozmowy z nią sprawiają mi ogromną radość. Tylko czekam, aż coś napisze, byle nawiązać rozmowę. Ciągle o niej myślę. A ona zaczęła wysyłać serduszka. Do tego dziwnie plącze się w rozmowie, zaczyna coś, nie kończy. Znajomi twierdzą, że się zauroczyłem. Co Pani o tym myśli i jak ocenia jej zachowanie?
Nastolatek
Nic na siłę
Mam kilka koleżanek, z którymi miałam kiedyś bliski kontakt, ale nasze drogi się zupełnie rozeszły, nie mamy już o czym rozmawiać. Mam wyrzuty sumienia, że powinnam się z nimi zobaczyć przez wakacje, ale szczerze powiedziawszy ciężko mi się do tego zebrać. Nie jestem zbyt towarzyską osobą, lubię spotykać się z bliskimi mi ludźmi, przyjaciółkami, a spotkania tylko na 'plotki' trochę mnie męczą. Czy powinnam czekać tylko na przypadkowe spotkania?
Licealistka
Szukajcie się w harcerstwie
Trafiłem na list z pytaniem o to, gdzie szukać normalnych dziewczyn. Odpowiadam krótko- w harcerstwie! W tym roku były już chyba 4 śluby harcerskie – wszyscy niewiele po 20-ce. Nie czekają na koniec studiów czy inne “usytuowanie się” Oczywiście są różne środowiska harcerskie. Nasze podobno nie jest uważane za wzorowe w zakresie dyscypliny czy musztry, nie błyszczy pionierką na obozach, ale przyjaźnie były zawsze naszą mocną stroną.
40-latek
Nie wiem, co czuję
Mam dużo nauki, zajęć dodatkowych, konkursów itp. Od zawsze marzę o miłości, o idealnym mężu, tęsknię za tym. Całą podstawówkę i gimnazjum spędziłam platonicznie zakochana w dużo starszym chłopaku. Niedawno poznałam trochę starszego chłopaka. Piszemy codziennie, świetnie się dogadujemy, ale on coraz częściej mówi komplementy, a ja, chociaż go lubię, czekam na niego i cieszę się ze spotkań, to nie wiem, co czuję.
17-latka
Pary licealne raczej
Twardy warunek
Mam sporo koleżanek, wszystkie lubię, dobrze się z nimi dogaduję. Dwie z nich to moje przyjaciółki. Niestety, dzisiaj dostałam od jednej z nich SMS-a, że muszę wybierać między nimi, że nie można przyjaźnić się z dwiema, że czeka na odpowiedź. Odpisałam, że mam inne zdanie na ten temat, ale skoro nalega, to wybieram tę drugą przyjaciółkę, która mi nigdy takich warunków nie postawiła. Czy życie musi być takie trudne?
12-latka
Najpopularniejsze
- O Frassatim „Mały Gość” pisał już prawie 90 lat temu
- My już wysłaliśmy kartę do Papieża, a wy?
- Niemożliwe dokonało się dzięki Duchowi Świętemu
- Nasz Bóg nas słucha
- Zawsze pamiętajmy o Jezusie
- Załącznik #9402200
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
