wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1848 | WYNIKÓW
Wszystko w normie
W tym roku w naszej klasie jest inaczej. Zawsze koledzy nas olewali, oni sobie żyli obok, a my dziewczyny obok. W tym roku jednak oni zaczęli nas wyśmiewać. Dokuczają nam, a jak przyszedł kolega z równoległej klasy, oni w niego rzucali długopisami, piórnikami i innymi rzeczami. Kiedy zapytałyśmy się czy są zazdrośni, oni się wyparli, że byliby zazdrośni gdybyśmy były dziewczynami z innej klasy, bo to w nich wszyscy chłopacy się podkochują. Co mamy o tym myśleć?
Szóstoklasistki
Praca nad sobą
Ostatnio jestem jakoś wewnętrznie szczęśliwa. Wczoraj chyba wcale nie zwracałam uwagi na to, czy ktoś mnie obgaduje. To już był mój pierwszy krok. Dzisiaj tak samo. Robię coraz większe kroki! Myślałam po prostu o przyjemnych rzeczach ( np. o słodyczach ). Mama mówi, że się za mnie modli. To dobrze. Ja też postaram się za nią modlić. I czuję też, że modlitwa daje mi wielką siłę. A czy to nie jest źle, że się tak chwalę?
12-latka
Pod ostrzałem awantur
Każdego dnia w moim domu od samego rana rodzice awanturują się ze sobą. Posądzają się o niedorzeczne rzeczy, a ja nie wiem, jak zareagować na takie zachowanie. Po kogo stronie bym nie stanęła, drugi rodzic jest na mnie obrażony i przez kilka dni praktycznie nie mam z nim bezpośredniego kontaktu. Jest mi przykro, ale oni nawet na to nie reagują. Nie mam pojęcia, jak przemówić im do rozsądku
i zaprzestać takiemu zachowaniu.
14-latka
Gdy jest już mało czasu
Stan zdrowia jednej prababci jest bardzo ciężki, straciła pamięć, kontakt z nami. Boję się, że nie pożyje długo. Mam ogromne wyrzuty sumienia za gesty, które mogłam zrobić, a których unikałam. Żałuję wielu rzeczy, ale pamiętam także o pozytywach. Chciałabym spytać, w jaki sposób mogę pielęgnować relacje z moimi prababciami, bo mam aż dwie, a z jedną mieszkam. Gryzło mnie to od dawna, lecz chyba muszę uczyć się ma błędach. Jak wykorzystać czas, nim będzie za późno?
Nastolatka
My już nie beczymy, my się już cieszymy!
Kiedy czytałam Wasze listy do Papieża, które już od jakiegoś czasu przychodzą do redakcji, przypomniała mi się historia 10-letniej dziewczynki ze zdjęcia poniżej, To było to w brazylijskim mieście Salvador. Na spotkanie z Janem Pawłem II przyszło jakieś trzydzieści tysięcy dzieci. Stały w ulewnym deszczu, przemoknięte do suchej nitki. Ale to nic. Na codzień spotyka ich coś o wiele gorszego. Mieszkają na ulicy, zostawione przez rodziców, wykorzystywane przez dorosłych, sprzedawane jak rzeczy.
Realizacja postanowień
Udało mi się przeczytać już wszystkie zaległe książki, a nawet zaopatrzyłam się w kilka nowych. Zaczęłam dbać o swoją skórę, paznokcie i włosy. W ubiegłym tygodniu skróciłam włosy i zmieniłam fryzurę. W końcu nauczyłam się robić lekki makijaż i kreski. Czuję się teraz znaczeni lepiej. W planach mam jeszcze zakup nowych ciuchów. Udało mi się niedawno wyrzucić wszystkie stare, zniszczone i za małe ubrania. Zrobiłam listę rzeczy, które potrzebuję i teraz gromadzę na nie pieniądze. Znalazłam pracę, na krótko, ale zarobiłam , teraz będzie kolejna. praca.
Licealistka
Nie ta droga
Od dłuższego czasu denerwuje mnie to, że jestem traktowana (pod wieloma względami) jak małe dziecko. Niby wiem, że rodzice często nie pozwalają mi na coś dla mojego dobra. Jednak denerwuje mnie to. Czasami robię awantury o FB, którego mieć nie mogę i o inne rzeczy, które moje koleżanki mogą, a ja nie. Ostatnio zaczęłam się bardzo brzydko odzywać(szczególnie niemiło i poniżająco dla rodzeństwa), kłócić się jeszcze bardziej niż zawsze i ciągle siedzieć przy telefonie.
12-latka
Zmiana usposobienia
Zauważyłam u siebie dziwną zmianę. Wcześniej byłam głośna, zwariowana i szalona. Śmiałam się i nabijałam ze wszystkiego, w moim towarzystwie zawsze wszyscy się śmiali. Tak było przez połowę czwartej i całą piątą klasę. A teraz tak jakoś... przycichłam. Już nie jest mnie pełno, a od grona roześmianych kolegów wolę spokojne przerwy spędzone na gadaniu i żartowaniu z przyjaciółką. Nie jestem już taka szalona, wiele rzeczy, które dawniej mnie bawiły, już mnie nie śmieszą. Zrobiłam się o wiele spokojniejsza i dziwi mnie to. Dlaczego tak jest?
Szóstoklasistka
Marzenie o przyszłości
Bardzo bym chciała być farmaceutką i pracować w aptece, ale podobno bym musiała obliczać skład leków czy inne rzeczy, a z matmy nie jestem dobra. Chemia mnie ciekawi, ale niestety w niej jest dużo matmy. Różne reakcje chemiczne rozumiem, bo koleżanka mi tłumaczyła, ale to chyba nie wystarczy do tego zawodu. Jedynym moim problemem jest to, że skoro matma nie jest moją mocną stroną, to czy mimo to iść na tą farmację? Bardzo chcę, ale się boję, że nie podołam. Nie zawsze same chęci wystarczą.
15-latka
Złamać barierę
Nie potrafię złamać bariery mówienia na forum klasy, jest to dla mnie rzecz nie do pokonania. Potrafię nawet nie przyjść do szkoły. Jednocześnie na przerwach jest mnie wszędzie pełno, krzyczę najgłośniej, najwięcej gadam, bije ode mnie beztroska. W gronie przyjaciół – lider grupy. Wkrótce będzie debata, do której zgłosili się bardzo pewni siebie, wygadani i mający sporą wiedzę koledzy. Brakowało dwóch osób i padło na mnie. Koleżanka obiecuje, że wystąpimy razem, że razem się przygotujemy, ale ja się boję, że oni mnie zagną, będzie kompromitacja.
Licealistka
Najpopularniejsze
- 1758 kilometrów w 13 dni
- Święty mistyk, spowiednik i stygmatyk
- Chrzest święty jak lampa
- Jak zaprzyjaźnić się z Jezusem?
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
