wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1765 | WYNIKÓW
Porażka w konkursie
Wzięłam udział w bardzo ważnym konkursie, ale chociaż się solidnie przygotowywałam, to nie przeszłam dalej. Tak bardzo mi przykro, że zawiodłam rodziców i nauczycielkę. Uczę się bardzo dużo, odniosłam wiele sukcesów, a teraz ta porażka. Strasznie mi ciężko i nie potrafię się z tym pogodzić.
Gimnazjalistka
Nie odchudzaj duszy
Sama nie wiem, jak to się stało, ale przerwy w przystępowaniu do spowiedzi zaczęły być coraz dłuższe, a tym samym przestałam przyjmować Komunię Świętą. Tak kombinowałam, by rodzice tego nie zauważyli. Zresztą, w mojej klasie już mało kto chodzi do kościoła, o sakramentach nie wspominając. Bardzo dobrze się uczę, wesoło spędzam też czas i nie grzeszę za bardzo. Nie odczuwam już żalu za grzechy, moja wiara staje się pusta. A jednak od czasu do czasu odczuwam jakiś wewnętrzny niepokój i wcale nie czuję się dobrze.
Gimnazjalistka
Nie znoszę upałów
Nie znoszę lata! Upały to dla mnie makabra. Jestem rozdrażniona, na nic nie mam siły. Tymczasem mama mnie dodatkowo dołuje i stresuje, ciągle się czepia, każe coś robić, a ja nie mam siły. Już prawie nie wychodzę z domu, nie spotykam się z nikim, bo mi się nie chce. Marzę, by lato się wreszcie skończyło.
Gimnazjalistka
Zbyt krytyczne spojrzenie na siebie
Doszedłem do wniosku, że w niczym nie jestem dobry. Niby jestem dobry w niektórych dziedzinach sportu, ale nie mogę się nazwać wysportowanym. Mam dobre stopnie - a żadnego konkursu nie wygrałem. Niby niewiele jest osób, które mnie strasznie nie lubią, ale są takie. Mam przyjaciela, ale ostatnio jakoś rzadziej się spotykamy. Strasznie długo siedzę przed komputerem. Już ze dwadzieścia razy sobie przyrzekałem, ze się z tym ogarnę, ale nie wyszło. No i jeszcze sprawa dziewczyn, chyba żadna mnie nie zechce. Dochodzę do wniosku, że do niczego się nie nadaję.
Zrezygnowany nastolatek
Wyszydzana
W moim gimnazjum wszyscy ściągają, wpychają się do kolejki w barku, piją, przeklinają, śmieją się z księży, kościoła itp. A ja jestem w środku tego chaosu. Nie ściągam, uczę się, nie gadam na lekcji, jestem katoliczką, modlę się. A oni się ze mnie śmieją. Kiedy przechodzę korytarzem słyszę jak dziewczyny z 3 i 2 klasy się z mnie śmieją, a potem podchodzą do mnie i złośliwie się pytają o różne rzeczy. Nie wiem, co mam z tym robić. Próbowałam to ignorować, ale oni nie przestają. Mam dosyć robienia ze mnie pośmiewiska.
Gimnazjalistka
Rewolucja w sercu i umyśle
Oglądając telewizję, często widzę, jak ludzie cieszą się i ekscytują zmianą wyglądu zewnętrznego, a ja czuję, że przeżywam taką samą euforię tylko w odniesieniu do mojego wnętrza: duszy, serca i umysłu...
Wewnętrznie czuję, że dzieją się ogromne rewolucje w moim sercu i umyśle i zmieniam się, a może po prostu dojrzewam religijnie. Dojrzewam do prawdziwej, głębokiej wiary, z której nikt mnie nie rozlicza i nie muszę jej pokazywać na zewnątrz i czuję, że moje rozmowy "w cztery oczy" z Panem Bogiem są dużo warte.
Studentka
Najpopularniejsze
- Numer 112 ratuje innym życie
- Ewangelia o Jonaszu
- Adam Bocheński i jego prace
- Ala tańczy cały czas
- Święto, którego chciał Jezus
- Na upały najlepsze jest... mleko!
- Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
- 100 lat temu zmarł Pier Giorgio Frassati
- 6 lipca 2025 Druga niedziela wakacji
- Młody artysta stworzył portrety wszystkich papieży
