wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 8315 | WYNIKÓW
Warto czekać
Przeczytałam list Gimnazjalistki, w którym zwierza się z poczucia osamotnienia. Uśmiechnęłam się, bo wiele w tym liście moich odczuć sprzed paru miesięcy, lat. Doskonale pamiętam, jak reagowałam widząc tworzące się wokół mnie pary. Choć rozsądek podpowiadał, że na to jest jeszcze pora, nie trzeba się spieszyć, to jednak na dnie serca czułam pewne ukłucie smutku. Z dzisiejszej perspektywy widzę, iż dobrze się stało, że nie zaczęłam za wcześnie relacji z chłopakami
Trudna decyzja?
Mamy w klasie dziwnego chłopaka. Bo źle się uczy, udaje cwaniaka, dokucza mi, bo dobrze się uczę. Nie rozumiem dlaczego, ale zauroczyłam się w nim. A on chyba też. Zawsze dołącza do mnie po kościele, idziemy razem, dobrze się gada, tak naturalnie. Czuję, że mnie lubi. Niestety, następnego dnia w szkole tylko się ze mnie śmieje i dokucza. Pójdziemy do różnych gimnazjów, ale jesteśmy z jednej parafii. Co mam robić?
Szóstoklasistka
To, co mam, to ci dam
Był 23 dzień marca. Mama ze swoim czteroletnim synkiem i jego babcią wracali do domu jedną z ulic Warszawy. Nagle chłopiec pobiegł w stronę trawnika i… zniknął. Wpadł do studzienki kanalizacyjnej wypełnionej wodą. Wezwana straż pożarna wydobyła dziecko po 23 minutach. Nieprzytomnego chłopca przewieziono do szpitala. „Ponad godzinę mój synek był w stanie śmierci klinicznej. Lekarze dawali zaledwie 1 procent, że będzie żył, a jeżeli przeżyje, pozostanie w śpiączce.
Bez nachalności
Wakacje mijają tak szybko, a ja ciągle mam w głowie i w sercu pożegnalny bal naszej klasy. Przetańczyłam go z jednym kolegą, było tak pięknie, ale na tym koniec. Pójdziemy do różnych szkól, ale nie mieszkamy daleko od siebie. Z każdym dniem bardziej za nim tęsknię. Wydawało mi się, że i on mnie lubi. Jednak milczy. Co mogę zrobić, by nie wyglądać na nachalną?
13-latka
Sama radość
Od dawna zwróciłam uwagę na rok starszego kolegę. No i kilka dni temu, gdy sama wracałam ze szkoły, nagle zeszłam się z nim. Ja szłam wolno, on szybko i nagle mnie mijał. Zatrzymał się, przywitał i dalej szliśmy razem. To były niezwykłe chwile. Rozmawiało się cudownie! Jeszcze przez dłuższą chwilę staliśmy pod moim domem. Jestem oszołomiona i tak bym chciała jeszcze z nim rozmawiać.
13-latka
Opanować pokusę
A ja kilka dni temu poczułem, że muszę zdjąć plaster szynki z kanapki. Stolik jest taki niski, zaprojektowany dokładnie do mojego wzrostu. Ledwo przełknąłem, a tu już dziewczynki wychodzą z łazienki i dziwią się, że jakieś ubogie te kanapki. Hm, akurat w tym momencie pojawił się w pokoju Gucio, nasz żarłoczny kot. Pan spoglądał raz na mnie, raz na niego i zrezygnował z dochodzenia. N
Urocze rumieńce
Z pewnym kolegą kiedyś swobodnie rozmawiałam, ale to było dawno. Niestety, chyba się w nim zauroczyłam i ciężko przeżywam każde najmniejsze nawet spotkanie. Strasznie się rumienię, nie potrafię wydusić słowa. Pewnie wygląda to niekulturalnie. A dochodzi do mnie, że on się interesuje, do którego liceum pójdę, miło o mnie mówi. Wiem, że spotkam go za kilka dni w większej grupie. Jak zapanować nad rumieńcami?
16-latka
Grzegorz Górny
(...) W pierwszy dzień tygodnia niewiasty poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężów w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: „Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał”. Łk 23,44-46.50.52-53;24,1-6a
Arka Noego Petarda
Jezu, zatrzymaj mnie, nie chcę znów dachować, bo rozpędziłem się, nie umiem wyhamować. To słowa jednej z piosenek na płycie „Petarda”. Taka jest cała płyta. Wybuchowa, wyjątkowa, rozpędzona... Przyznam, nie spodziewałam się, że będę chodzić z piosenkami Arki w głowie. A tak się stało po tym, jak przesłuchałam całą płytę. Następnego dnia, myślę sobie, zrobię test. Włączyłam płytę moim siostrzeńcom – bliźniakom i… czekam na reakcję.
Lęk przed odrzuceniem
Podobnie jak inna z dziewczyn, które o tym piszą, ja też nie wychodzę na podwórko. Boję się odrzucenia. Jedna z koleżanek już się kilka razy na mnie obraziła. Po kilku dniach znowu pisała, ale ja jej nie ufam. Chciała, bym jej podała swoje hasło, ale się nie zgodziłam i znowu się gniewa. Jak się pozbyć lęku przed odrzuceniem i wyjść do nich?
12-latka
Najpopularniejsze
- Znajduję Boga kiedy tylko chcę Go znaleźć
- Modlitwa bez ognia w sercu
- 81. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego
- Kto jest w mojej sieci?
- Adam Bocheński i jego prace
- 100 lat temu zmarł Pier Giorgio Frassati
- Młody artysta stworzył portrety wszystkich papieży
- 9-latek uratował tonącego chłopca
- Czuwa nad waszym bezpieczeństwem w górach
- Dziś święto św. Jakuba Apostoła
