wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 4393 | WYNIKÓW
Rozbijanie koleżeństwa
Na początku roku szkolnego bardzo kolegowałam się z przyjaciółką, ale potem przyszła inna, o której wiadomo, że rozbiła już więcej koleżeństw. Kiedy jakiś czas byłam chora to po powrocie do szkoły stwierdziłam że moja najlepsza koleżanka przyjaźni się z tą, rozbijającą koleżeństwa. Kiedy jej się zapytałam dlaczego to się tylko zaśmiała i odeszła. Kiedy tamta była nieobecna to wszystko było w porządku, jak przedtem. Teraz znów powróciła i jest to straszne. Czuję się odrzucona i powiedziałam o tym tylko dziewczynom z klasy , ponieważ boję się o tym powiedzieć rodzicom.
Odrzucona szóstoklasistka.
Ukryte kości
Pani głośno odczytała krótki list, tym razem do nas. „Szalone psy! Za to, że od tylu dni korzystacie swobodnie z naszego lasu, zażywacie pełnej swobody i już zapomnieliście, jak się chodzi na smyczy, musicie złożyć mi daninę ze swoich kości. Wezmę sobie tyle, ile zechcę, a resztę zakopię gdzieś pod drzewem liściastym w promieniu 10 metrów. Leśny Chochlik”. Siedzieliśmy wpatrzeni to w Panią, to w siebie. Pierwszy Ramon warknął, szczeknął i ruszył przed siebie z nosem przy ziemi. Agar pobiegł w przeciwnym kierunku, ja przed siebie, a Trampek za mną. Jeszcze nie potrafi radzić sobie sam. T
Niepokoje gimnazjalistki
Jestem w gimnazjum i mam straszny problem ze stresem. Codziennie rano, gdy wstaję i wiem, że muszę iść do szkoły od razu jestem spięta. Uczę się
dobrze i mam fantastyczny kontakt z rówieśnikami, nauczyciele bardzo mi odpowiadają, lecz gdy nauczyciel prosi, żebym podeszła do tablicy lub coś
powiedziała, to mam ochotę zapaść się pod ziemię. Problem leży po prostu w mojej głowie... nie wiem jak sobie z tym poradzić. Druga sprawa to oczywiście chłopak. Wiem, że to może wydać się infantylne i już nudne, ale podoba mi się bardzo jeden taki. I cenię Go pod każdym względem. Na początku wydawało mi się, że On też jest mną zainteresowany, ale teraz zaczynam mieć co do tego wątpliwości. Ostatnio "przypadkowo" Go widziałam i nagle zwolnił kroku i zaczął uśmiechać się i śmiać do kolegi. Moim zdaniem to było pozytywne, ale nie jestem pewna. A poza tym jest kilka lat starszy. Strasznie mi zależy i nie mogę sobie wybić z głowy, jak na mnie patrzył- tego szczerego wzroku i tego uczucia spokoju i bezpieczeństwa kiedy przy mnie stoi i kiedy się uśmiecha. Co mi Pani radzi w tej kwestii?
Gimnazjalistka
Najpopularniejsze
- 1758 kilometrów w 13 dni
- Chrzest święty jak lampa
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
- Rodzina Augustyna
- Car na rowerze do Rzymu
