wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4495 | WYNIKÓW
Przekonać Boga
Klasa pękała ze śmiechu, gdy Jadzia odgrywała rozmodloną nastolatkę proszącą Boga o wzajemność w uczuciu. „No przecież pasujemy do siebie, wspólnie będziemy się rozwijać, tylko niech on wreszcie zrozumie, że jesteśmy dla siebie stworzeni. Przekonaj go Boże do mnie, czekam niecierpliwie już dostatecznie długo.”
Kontakty w ukryciu
Przez pewien czas kolega z klas okazywał różne oznaki zainteresowania. Gdy klasa to zauważyła i wyśmiała, zaraz przestał. Teraz rozmawia ze mną i jest miły tylko wtedy, gdy nikt nie widzi. Nie mam powodzenia u chłopaków w przeciwieństwie do jednej dziewczyny. Często o nim myślę i o tym, żeby mu w końcu powiedzieć, co do niego czuję. Przyjaciółka twierdzi, że on nie jest mnie wart, a ja go chyba przeproszę, bo przeze mnie wszyscy się z niego śmiali. Mam ochotę zaproponować mu wyjście np do pizzerii albo na spacer czy na rowery.
14-latka
Nie wiem, czego chcę
W pierwszej klasie totalnie się nienawidziliśmy. Kłótnie były na porządku dziennym. Później nawet się polubiliśmy. W tym roku cały czas zwraca się do mnie jakimiś słodkimi zwrotami, jest nadzwyczaj miły. Wreszcie powiedział, że mu się podobam. Tylko, że nie wiem, co czuję. Czuję się potwornie, nie chcę go skrzywdzić ani robić nadziei. On chce się spotkać poza szkołą, jak mu to wyjaśnić, że ja nie wiem, czego chcę.
Gimnazjalistka, klasa III
Zaplątani
Zakochaliśmy się w sobie i zostaliśmy parą. Niestety, nagle okazało się, że on już jest z inną, nawet mi o tym nie mówiąc. Gdy poprosiłam o rozmowę, był zakochany w kolejnej. Cierpiałam, bo mnie zdradził. A jego przyjaciel zakochał się we mnie i nie odpuszcza, chociaż tłumaczę, że nic nie czuję. Ten były chłopak bardzo mnie namawia do związku ze swoim przyjacielem. Tęsknię za nim. Strasznie się wszystko poplątało.
14-latka
Jak poznałam cudownego chłopaka?
Przez długi czas kochałam się lirycznie w moim najlepszym przyjacielu, momentami podejrzewałam, że z jego strony też coś jest. Pewnego dnia postanowiłam sprawę wyjaśnić i okazało się, że jestem dla niego jak siostra. Przed rozmową myślałam, że po takiej odpowiedzi wpadnę w czarną rozpacz. Tymczasem to co pomyślałam sprowadzało się do: trudno, mogło być fajnie. Ale miało to też dużo bardziej dalekosiężne skutki. Coś się we mnie odblokowało, nagle odkryłam, że ON nie jest jedynym chłopakiem na Ziemi. I zobaczyłam, że w ekipie kumpli z klasy jest interesujący kolega. Ani się spostrzegłam, już byłam obłędnie zakochana. Postarałam się, aby nasze rozmowy stały się coraz częstsze...
17-latka
