wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 8666 | WYNIKÓW
Dziwne zachowanie
Poznałam bardzo fajnego chłopaka. Zaprzyjaźniliśmy się i spotkaliśmy się dotąd parę razy. Mam wrażenie, że bardzo mnie polubił. Niestety, podczas przypadkowego spotkania w dużej grupie, ignorował mnie, miał zły humor. Potem zaczął normalnie rozmawiać ze wszystkimi, śmiać się, ale na mnie nawet nie spojrzał. Było mi przykro. Kiedy podeszłam się pożegnać, przeprosił mnie, powiedział, że ma kłopoty rodzinne. Sytuacja się jednak powtórzyła. Dlaczego rozmawiał ze wszystkimi normalnie, a w stosunku do mnie zachowywał się inaczej?
16-latka
Poprawić relację
Kiedyś pewien chłopak w klasie miał tendencję do świadomego (lub nie) i bezpośredniego (lub nie) przezywania mnie i obrażania. Nienawidzę go do teraz. On starał się poprawić nasze relacje, ale chyba dał sobie spokój. Przyjaciółki ciągle powtarzają mi, żebym przyznała się, że go lubię. Raz wymusiły na mnie takie wyznanie i zaraz mu o tym doniosły. Nie wiem, czy mam go unikać, rozmawiać z nim, czy jakie mi tam opcje pozostały...
Nastolatka
Magda Frączek
Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby nam wraz z Nim i wszystkiego nie darować? Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia? Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł za nas śmierć, co więcej – zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za nami? Rz 8, 31b-34
Nie wtrącaj się
W moim bloku mieszka pewna niepozorna dziewczyna. Spędzamy razem sporo czasu. Było miło, że kolega rozmawiał głównie ze mną, a ona twierdziła, że się we mnie zakochał. Ale zachorowałam, długo nie wychodziłam, a gdy wreszcie się pojawiłam, to oni oboje ze sobą rozmawiali i teraz ja miałam wrażenie, że kolega się w niej zakochał. Chcę jej pomóc, bo to jej pierwsza taka sytuacja. Jestem troszkę zazdrosna, ale cieszę się, że to właśnie ta dziewczyna
Nastolatka
Inna
Przeprowadziliśmy się i zmieniłam szkołę. Byłam wesołą, wygadaną dziewczyną, miałam swoją pozycję w szkole i klasie, a tu wszystko siadło. Oni się znają od lat, mają swoje sprawy, afery, nie potrafię i nie chcę w to wnikać. Ich wygłupy są niezbyt na poziomie. Czuję się samotna, nie mam co robić na przerwach. Chociaż w domu jestem rozgadana i wesoła, to w szkole nie zgłaszam się, milczę, boję się, że powiem coś nie tak, że mnie wyśmieją.
Szóstoklasistka
Dobry dzień
Dzisiaj w szkole miałam dobry humor tak na 50%. Jak przyszłam na WF, to koleżanka powiedziała "Cześć. Co tam u ciebie?". Odpowiedziałam, że dobrze i uśmiechnęłam się. Na siatkówce, gdy nie odbiłam
piłki, inna powiedziała na głos, że to wszystko moja wina. Że ja nigdy nie odbijam piłki. Ale się tym tak bardzo nie przejęłam. Na ostatniej lekcji siedziałam z inną dziewczyną i było fajnie. Na przystanku zawsze
stoję lub siedzę sama. Koleżanki śmiały się, może ze mnie?
Samotna
Zaloguj się i dołącz do posolonych
Co to znaczy, kiedy Pan Jezus nas nazywa solą? To znaczy, że skoro należysz do Niego od chrztu, słuchasz Jego słowa, chodzisz do spowiedzi, przyjmujesz Komunię, to w Tobie mieszka Jego Duch. I nie masz innego wyjścia, jak być solą. Czyli: kiedy wchodzisz do klasy, do domu, do pokoju brata, idziesz do kina, na boisko, w jakiekolwiek miejsce, wchodzisz tam z Bogiem. I nie ma innej możliwości, jak mieć dobry wpływ na tych, których tam spotykasz.
Czy mogę sie na jej śmierć jakoś przygotować?
Drogi Mędrcze Dyżurny! Mam Babcię, którą bardzo, bardzo kocham. Jest dla mnie kimś wyjątkowym. Jestem z Nią bardzo zżyty. Ale ona ma już wiele lat i coraz częściej choruje. Wiem, że niestety kiedyś umrze, jak każdy człowiek. Wiem również (jestem tego pewien), że nie będę potrafił pogodzić się z Jej śmiercią. Coraz częściej myślę sobie, jak to będzie, kiedy Jej zabraknie. Moje życie nie będzie miało żadnego sensu! Czy mogę sie na jej śmierć jakoś przygotować? Robert
Nie chcę wakacji
Wszyscy cieszą się nadchodzącymi wakacjami, a ja jakoś nie potrafię. Mnie to przygnębia. Nie mam żadnych planów. Wrócę po zakończeniu roku do domu, usiądę na łóżku i nie będę miała żadnego celu w życiu przez dwa miesiące. Nie będę się widziała z klasą, z ludźmi. Bardzo lubię swoje liceum. Gdy wychodzę z domu, jestem wśród ludzi, rozmawiamy, śmiejemy się, czuję się dobrze. Co ja będę robić w domu? Pewnie każdy ze znajomych rozjedzie się, telefony zamilkną.
Ucieczka z realnego świata
Rodzice często się kłócą i ja zaczynam mieć już tego pomału dość. Przez ich kłótnie zaczynam płakać i jestem smutna. Mama mi mówi, że byłam bardziej odważna i pewna siebie, ale odkąd mama zaczynała narzekać i kłócić się, ja straciłam wolę walki i pewność siebie, poczucie własnej wartości, ducha walki i by tak dalej wymieniać. Szczerze mówiąc stałam się ponura, samolubna, nieśmiała, mniej odważna i tak dalej. Mój ratunek to ucieczka w świat kreskówek.
14-latka
Najpopularniejsze
- Roraty 2025 - Warszawa-Tarchomin
- Roraty z Papieżem i "Małym Gościem"
- Rusza polska sztafeta Betlejemskiego Światła Pokoju
- Przemieniamy się będąc blisko Jezusa
- Jezus i Ojciec to jedno
- Papamobile przekształcony w mobilną klinikę dla dzieci w Gazie
- Nie bój się, zaufaj Mi!
- Załącznik #9500965
- Posłuchajcie piosenki roratniej
- Kopalnia soli " Kłodawa "
