wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1013 | WYNIKÓW
Nadmiar ambicji
Od zawsze byłam bardzo dobrą uczennicą, co roku świadectwa z czerwonym paskiem, zawsze przygotowana do lekcji, odrobione zadania, itd. Męczą mnie straszne ambicje. Dużo czasu poświęcam na naukę, jednak w razie jakiegoś niepowodzenia, złej oceny, bardzo źle na to reaguję- "załamuję się" i cały dzień mam już zmarnowany. Moi rodzice nie stawiają mi wymagań- w razie niepowodzeń, mówią mi, żebym się nie przejmowała. Problem leży we mnie, w mojej głowie i nie wiem, jak sobie z tym radzić. Nie potrafię się nie przejmować. Mam też ogromne kompleksy. Ciągle mi się coś w sobie nie podoba, mimo tego, że jestem podobno bardzo szczupłą. Dziewczyny w gimnazjum, zazdrosne o oceny, ciągle nazywały mnie brzydką i grubą. Teraz ludzie mnie lubią i nie narzekam na brak znajomych
15-latka
Już nie lubię Boga
Pani Róża zabiera Oscara do kościoła. Patrzą na wiszącego na krzyżu Chrystusa.
– Dlaczego cierpi? – pyta dziesięciolatek.
– Właśnie. Jest cierpienie i cierpienie. Popatrz uważnie na Jego twarz. Przyjrzyj Mu się. Widać po Nim, że cierpi?
– Nie. To ciekawe. W ogóle po Nim nie widać.
– Bo są dwa rodzaje bólu, Oskarku. Cierpienie fizyczne i cierpienie duchowe. Cierpienie fizyczne się znosi. Cierpienie duchowe się wybiera – tłumaczy pani Róża.
Najpopularniejsze
- Polscy motorniczowie wicemistrzami świata
- Szklanka do połowy pełna
- Patrzeć oczami serca
- O posłuszeństwie
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
