wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1556 | WYNIKÓW
Przestrogi licealistki
Wszystko zaczęło się na początku gimnazjum. Zawsze byłam szczupła, wręcz chuda, ale wtedy chciałam być ciągle w centrum uwagi, zauważona, doceniona, podziwiana, we wszystkim najlepsza. Już wtedy wiedziałam, że nie mogę taka być, ale podświadomość, uczucia, o wszystko było ode mnie silniejsze. Wpadłam na pomysł: anoreksja. Pomyślałam, że kiedy będę ją mieć, to ludzie będą się nade mną rozczulać, a ja będę z tego powodu przeszczęśliwa. To była początkowo największa motywacja, która gdzieś miała też swoje odnośniki, rozgałęzienia, powody mniejsze lub większe. Z czasem jednak musiałam stawać się bardziej wiarygodna. Odeszły słodycze, zaczęłam liczyć kalorie. Chudłam szybko, bo organizm był bardzo młody, dużo się ruszałam, szło gładko. Robiłam to wszystko oczywiście bardzo na pokaz. Potem pojawiły się jakieś pierwsze wyrzuty sumienia, postanowiłam z tym zerwać.
Jedyne wyjście
Odkąd pamiętam, moi rodzice nie żyli ze sobą w zgodzie. Ja ciągle się bałam, że za chwilę będzie awantura. Wylądowałam w szpitalu, w którym poczułam się wreszcie bezpiecznie. MNie chciałam wracać do domu, w którym panowała przemoc fizyczna i psychiczna. Nabawiłam się nerwicy natręctw. Myślałam, że jeśli zrobię coś po kilka razy, to rodzice nie będą się kłócić. Mam wrażenie, że Bóg jest przeciwko mnie, że chciał mnie na to skazać w imię zasady, iż "rozwody są złe". Czy to był grzech, jeśli chodziło o moje i mamy dobro?
Pytałam księdza. Odpowiedział, że są takie sytuacje, gdy trzeba odejść, i że jeżeli ma się na względzie drugą osobę, wtedy jest to ofiara i nie grzech.
Skołowana
Zaplątanie
Niedawno się przeprowadziłam i napisał do mnie taki chłopak z nowego osiedla. Ani się z nim nie przyjaźnię, ani nic, nawet mi się nie podoba. Natomiast bardzo spodobał mi się inny chłopak z nowego osiedla, przyjaciel tamtego. Widujemy się często w trójkę, ale częściej rozmawiam z tym chłopakiem, który do mnie napisał, niż z tym, który mi się podoba. Pisałam do niego kilka razy i dobrze nam się pisało. Ale On niestety nie pisze. Boję się, że on myśli, że ja spotykam się z tym jego przyjacielem, i dlatego nie pisze. Na razie dałam sobie spokój, bo nie chce być nachalna i czekam, aż sam napisze
Najpopularniejsze
- Wakacje z "Małym Gościem"
- Papież wraca do Castel Gandolfo
- Papież Franciszek w oczach dzieci
- Trzy myszki
- Iść za Nim i zaufać
- Na upały najlepsze jest... mleko!
- Załącznik #9321062
- Wsiąść do pociągu bieszczadzkiego. Podróż najwyżej położoną wąskotorówką w Polsce
- Tancerka
- 350 lat temu Jezus objawił Swoje Serce
