wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1919 | WYNIKÓW
Być narzędziem...
Od września jestem w nowej szkole. Obawiałam się tego, bo kiedy szłam do gimnazjum, moje oczekiwania nie spełniły się tak, jak marzyłam. Zawierzyłam tym razem wszystko Panu Bogu. Bardzo mi to pomogło i zmieniło się moje podejście, zmieniłam się ja. Teraz w technikum jestem dla niektórych osób wsparciem. Niestety, nieraz zdarza się, że nie wiem, co powiedzieć, co zrobić. W rozmowach staram się być szczera, ale czy uważa Pani, że mówienie o własnych, nieraz trudnych doświadczeniach, to dobre rozwiązanie? Wydaje mi się, że wtedy zyskuję pewne zaufanie drugiej strony. Jestem blisko Boga i bardzo mi to pomaga. Chciałabym być jednak też pożytecznym Jego narzędziem.
17- latka
Marzenia i codzienność
Jestem najstarsza spośród 6-osobowego rodzeństwa. Od jakiegoś czasu nasi rodzice stają się złośliwi a czasem zrozpaczeni. Już coraz mniej się uśmiechają i cały czas narzekają na nasze oceny, które nie są idealne, ale staramy się. Ponadto gdy każą mi coś zrobić, a ja po prostu jestem czymś innym zajęta lub zapominam i nie zrobię, to mówią, że jestem leniwa i nic w życiu nie osiągnę - pójdę do szkoły ''branżowej”. Rodzice są osobami po wyższych studiach. Ja rozumiem, że jest nas 8 osób w domu . Jednak naprawdę moim marzeniem jest wprowadzenie Bożej miłości i radości oraz szacunku do siebie.
15-latka
Krytykowana pasja
Moją mamę bardzo trudno zadowolić. Zawsze się bardzo dobrze uczyłam, ale mnie nie chwaliła, tylko np. krytykowała, że nie mam żadnej pasji. Sama zachwycała się tańcem w TV. Poszukałam kursów w Internecie i wciągnęłam się. Zapisać się nigdzie nie mogę, bo brakuje nam bardzo pieniędzy. Sama nie wiem kiedy taniec naprawdę stał się moją pasją. Trenuję codziennie. Po powrocie ze szkoły dzięki tańcom mija całe zmęczenie i zadowolona siadam do lekcji, Niestety, mama mnie krytykuje, że za dużo tańczę, że to się pewnie odbije na ocenach.
Licealistka
Nowa twarz koleżanki
Z moją przyjaciółką zawsze spędzałyśmy mnóstwo czasu. Ale od tych wakacji ona zaczęła mnie unikać. Gdy chciałam pójść z nią na rower, to mówiła, że nie ma czasu albo się jej nie chce. Później w szkole zaczęła się ze mnie wyśmiewać z byle powodu. Jak chciałam iść z nią do kościoła, to powiedziała, że nie rozumie jak można tam chodzić, bo to głupie i bezsensu. Dlaczego ona tak postępuje?
Gimnazjalistka
Chyba dojrzewam
Chyba dojrzewam, bo cały czas kłócę się z rodzicami i nie umiem radzić sobie z emocjami. Rodzice każą mi się uczyć, przecież mam same 5 i 4. Gdy bawię się z bratem, zawsze są kłótnie. Czasami on zaczyna i wszystko idzie na mnie. Rodzice na mnie krzyczą, a ja się wkurzam i we wszystko kopie potem znowu są problemy. Dużo dziewczyn mi się podoba, ale żadna mnie nie lubi. Ale gdy poznałem dziewczyny z innych szkół, to bardzo mnie polubiły. Ale co to za miłość na odległość.
12-latek
Praca nad sobą
Jestem zbyt nieśmiała, wrażliwa, delikatna, ale też ambitna. To mnie męczy, odbiera radość życia. Dlatego nie zabieram głosu w klasie, boję się, że powiem coś głupiego, że się będą ze mnie śmiali. Tak bym chciała być chociaż trochę beztroska, umieć coś załatwiać, zagadywać do ludzi. Jak nad sobą pracować, by w liceum być bardziej otwartą, pogodną i śmiałą?
Gimnazjalistka, kl. III
Pomyśl o skutkach
W tym roku zaczęłam naukę w gimnazjum. Podoba mi się w nowej szkole, znalazłam dużo nowych przyjaciół. Mam jednak pewien problem. Z podstawówce zawsze byłam piątkową uczennicą, czasami zdarzało się dostać czwórki czy trójki. Teraz, najczęstszymi ocenami są trójki. Znam już wymagania nauczycieli i jestem w stanie nauczyć się do sprawdzianu czy kartkówki, ale brakuje mi motywacji, a że jestem osoba dosyć leniwą, zamiast nauki przesiaduje na Facebooku. Rodzice są źli, a mi trudno ograniczyć komputer. Proszę o jakieś rady, jak dodać sobie motywacji, jak przezwyciężyć lenistwo? Boje się, ze jak tak dalej pójdzie, oceny staną się jeszcze niższe.
14-latka
Ukryte zmartwienia
Czuję się niekochana, niepotrzebna, niechciana, coraz brzydsza, a moja samoocena i wiara w siebie i ludzi wynosi 0. Kilka koleżanek ma chłopaków, a ja sama i sama. Nawet mniej się modlę, a jestem w oazie i w czym się tylko da. W szkole zawsze jestem uśmiechnięta i przekazuję to innym, a ludzie biorą garściami. Tylko, że ja coraz częściej chodzę przygnębiona, smutna, chce mi się wyć.
Gimnazjalistka
