wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 420 | WYNIKÓW
Misja od kuchni
Mięso psa albo kota na targu droższe niż wieprzowina. W środku miasta ludzie w maskach, na które nie można nawet spojrzeć, i święty las, do którego wchodzić mogą tylko mężczyźni. Mięso psa albo kota na targu droższe niż wieprzowina. W środku miasta ludzie w maskach, na które nie można nawet spojrzeć, i święty las, do którego wchodzić mogą tylko mężczyźni.
Nowy bloger
„Nazywam się Tytus, mam 5 lat. Moja jedwabista, brązowa sierść unosi się w całym mieszkaniu. Mieszkam z szaloną rodzinką, bardzo ruchliwą, głośną i radosną oraz z kotem, Guciem. Całym psim sercem kocham moje dwie dziewczynki- Lolę i Zosię. Mogą ze mną robić, co tylko chcą. Natomiast ja rządzę Guciem, którego trzeba kilka razy dziennie przegonić po mieszkaniu.
Poważna sprawa
Zaprzyjaźniłam się z kolegą z klasy. Dość dużo razem rozmawiamy w realu jak i w Internecie. Pomagamy sobie, doradzamy itp. Wydawało mi się, że jest z nim wszystko okej, ale koleżanka zauważyła blizny po cięciu. Dzisiaj świeże rany, twierdził, że kot go podrapał. Do tego dzisiaj chodził jakiś przygnębiony. Nie chcemy tego zgłaszać do naszej wychowawczyni zanim nie spróbujemy z nim porozmawiać.
Gimnazjalistki, kl. I
Opanować pokusę
A ja kilka dni temu poczułem, że muszę zdjąć plaster szynki z kanapki. Stolik jest taki niski, zaprojektowany dokładnie do mojego wzrostu. Ledwo przełknąłem, a tu już dziewczynki wychodzą z łazienki i dziwią się, że jakieś ubogie te kanapki. Hm, akurat w tym momencie pojawił się w pokoju Gucio, nasz żarłoczny kot. Pan spoglądał raz na mnie, raz na niego i zrezygnował z dochodzenia. N
Koci dylemat
Rok temu urodziły mi się 3 najdroższe, najukochańsze w świecie kotki. Kocica umarła. Ale mieszkam z babcią, która nie lubi zwierząt i pozwoliła mi zostawić dwa koty, a jednego oddać. Nie chciałam tego, ale po kilku miesiącach walk oddałam jedną koteczkę. To było jakieś pół roku temu. Od tego czasu chociaż przyzwyczaiłam się, że jej nie ma, mimo to jest mi przykro, śni mi się. Aż tu nagle zupełnie przypadkiem zobaczyłam ją na pewnym podwórku. Zawołałam ją, podeszła do mnie, obwąchała, myślę, że mnie poznała. Od tego czasu z jednej strony się cieszę, bo wygląda zdrowo i ślicznie, a z drugiej - i tu mam ten koszmarny dylemat - mam ochotę ją po kryjomu zabrać. Ale boję się grzechu. Kocham tę kotkę, nie chciałam jej oddawać. To moje kochane zwierzątko, którego pozbyłam się pod wpływem strachu i szantażu, że babcia sama się z nimi rozprawi.
Miłośniczka kotów
