wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1342 | WYNIKÓW
Nie ma ideałów
Byliśmy dobrymi przyjaciółmi i dobrze wspominam ten czas. Ale potem oboje chcieliśmy czegoś więcej i od tego momentu zaczęły się nieporozumienia. Wiem, że to dobry chłopak, ale drażnią mnie niektóre jego cechy. Nie okazuje mi czułości, jest dosyć szorstki w zachowaniu. Rozmawialiśmy o tym, ale chociaż przeprasza, to za parę dni jest to samo. Oboje uważamy, że łączy nas prawdziwe uczucie. Jednak zastanawiam się, czy nie lepiej wrócić do przyjaźni?
Refleksje licealistki
Ostatnio w szkole pomiędzy mną a moją koleżanką nawiązała się dyskusja o związkach, partnerstwie, zasadach postępowania, moralności chrześcijańskiej z tym związanej etc. i... po tej rozmowie poczułam się przegrana. Nawet zaczęłam się zastanawiać, czy przez kierowanie się w "tych sprawach" chrześcijańskimi zasadami, nie skażę siebie na samotność. Oczywiście uważam, że postępuję słusznie obiecując sobie, że jeśli seks - to tylko z moim ukochanym mężczyzną i po ślubie kościelnym. Marzę o chłopaku/mężczyźnie, który to uszanuje i zaakceptuje, i sam będzie widział w tym korzyść i wypływające ze wstrzemięźliwości przedmałżeńskiej dobro dla nas obojga.. Jednak codziennie obserwuję rzeczywistość i martwi mnie to, że podchodząc tak ortodoksyjnie do sprawy, nie znajdę swojej drugiej, lepszej połówki. Sama nie zamierzam zmieniać swojej postawy, głęboko wierzę w sens tego wszystkiego.
Najpopularniejsze
- Wakacje z "Małym Gościem"
- Na upały najlepsze jest... mleko!
- Papież wraca do Castel Gandolfo
- Papież Franciszek w oczach dzieci
- Trzy myszki
- Ala tańczy cały czas
- Iść za Nim i zaufać
- "Wybrali Chrystusa" – mama bł. Karola Acutisa o wspólnej kanonizacji z bł. Frassatim
- Jak reagować na lęk?
- Załącznik #9321062
