wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 982 | WYNIKÓW
Wyskoczyć w dołka
To był zły dzień. Już na wuefie pan się do mnie przyczepił, widział tylko moje błędy, innych nie dostrzegał. Straciłem humor na całe godziny. Dół się pogłębiał, bo przypomniałem sobie inne niesprawiedliwości, które mnie w szkole spotkały, nawet te sprzed lat. Może dlatego nie ucieszyła mnie najwyższa ocena z matematyki czy poprawiony angielski? Pójdę na mszę świętą i może mi się wszystko w głowie ułoży.
12-latek
Kiedy będą lampiony?
Nie dało się jednak za bardzo rozmawiać, gdyż trzylatka nieustannie się wtrącała, zadawała wiele pytań, a gdy pojęła, o co chodzi, to stwierdziła krótko, że ona też potrzebuje lampion, że też będzie chodziła na roraty. Wreszcie brat jej przypomniał, że ma uzupełnić ćwiczenia, z czego Zuzia jest dumna. Teraz i ona ma zadania. Mama siada obok niej, czyta polecenia, hamuje zapał córki, która zamaszystym ruchem koloruje rysunki.
Pięknie jest być starszym. Nigdy nie wolno dać się uwięzić przez smutek!
Kiedyś do naszej redakcji przyszedł list. Niezadowolona nastolatka pisała, że męczy ją… babcia. „Serio? To niemożliwe!” – pomyślą pewnie niektórzy. Ja też tak pomyślałam i od razu przypomniała mi się moja kochana babcia. Kiedy przychodziła – bo nie mieszkała z nami – siadałyśmy razem z nią i z moją mamą w kuchni (mama zawsze coś tam przygotowywała), a ja słuchałam. To były wyjątkowe chwile. Jak babcia może męczyć wnuczkę?
W niebie wszystko gra
Jak będzie w niebie? O niebo lepiej niż sobie wyobrażamy. Gdy w redakcji zastanawialiśmy się nad tematem tego numeru „Małego Gościa” i wyszło na to, że będzie i o niebie, i o tych, którzy grają i śpiewają na chwałę Pana Boga, przypomniała mi się krótka piosenka. Dosłownie trzy zdania:
„Gdy wszyscy święci idą do nieba, to św. Piotr na saksofonie gra. Małe aniołki stukają w stołki. A Magdalena tańczy cza, cza, cza”.
My już nie beczymy, my się już cieszymy!
Kiedy czytałam Wasze listy do Papieża, które już od jakiegoś czasu przychodzą do redakcji, przypomniała mi się historia 10-letniej dziewczynki ze zdjęcia poniżej, To było to w brazylijskim mieście Salvador. Na spotkanie z Janem Pawłem II przyszło jakieś trzydzieści tysięcy dzieci. Stały w ulewnym deszczu, przemoknięte do suchej nitki. Ale to nic. Na codzień spotyka ich coś o wiele gorszego. Mieszkają na ulicy, zostawione przez rodziców, wykorzystywane przez dorosłych, sprzedawane jak rzeczy.
Mama zawsze przychodzi. Trzeba tylko wołać wytrwale.
Przypomniało mi się, kiedy miałam może sześć, siedem lat, mama zostawiała nas czasem z młodszą siostrą, bo musiała wyjść – czy do sklepu, czy doglądać robotników na budowie naszego domu. Nie miała dla nas żadnej opiekunki, nie było też w pobliżu babci. Wprawdzie za ścianą mieszkała ciocia, ale ona miała swoje sprawy i obowiązki. Nawiasem mówiąc, dzisiaj taka sytuacja byłaby nie do pomyślenia… Ale wtedy tak było i myślę, że to wcale nie było jakimś wyjątkiem.
Niezwykły środek na doła
Dzisiaj znowu miałam kiepski dzień.Koledzy rzucali we mnie wyzwiskami.Chciało mi się płakać.Do domu wróciłam zgaszona. Doszłam do wniosku, że lepiej kompletnie ''odetnę'' się od świata. Nagle przypomniała mi się piosenka: ''Może masz zły dzień''. Kiedy ją całą ''odśpiewałam w myślach'' stwierdziłam, że dzisiaj pójdę na roraty. Sekundę później poczułam taki jakby nagły przypływ nowych sił. Polecam tę piosenkę . Już wiem, że nie warto się ''odcinać '' od świata. Lepiej znaleźć pójść do kościoła i poprosić Boga o pomoc.
11-latka
Czytam. Nie przeszkadzać
Jeśli raz ktoś poznał, co to znaczy mieć radość z czytania książek, to już bez nich nie potrafi się obejść. Dziesiątki książek dla dzieci napisała Astrid Lindgren. Wszystko zaczęło się, kiedy zachorowała jej córka Karin. „Opowiedz mi o Pippi” – prosiła mamę. I mama opowiadała o rudowłosej dziewczynce, której przygody i dziwaczne pomysły każdego potrafiły rozbawić do łez. Kilka lat później sama Astrid została unieruchomiona – zwichnęła nogę. Co tu robić? – myślała. I wtedy przypomniała sobie przygody Pippi opowiadane córce.
Uczeń jak strateg
Przez weekend nadrabiałam seriale, spałam kilkanaście godzin, sprzątałam, chodziłam na spacery z psem, spotkałam się ze znajomymi. Totalnie zapomniałam o nauce. Myślałam, że uda mi się to wszystko szybko ogarnąć. Rzeczywistość jest straszna. Siedzę teraz i nie wiem, za co się złapać. Mam na jutro zrobić 50 zadań z matematyki, a mam dopiero 20 i muszę zgłosić nieprzygotowanie. Dodatkowo jutro sprawdzian z polskiego i kartkówka z fizyki, muszę także przypomnieć sobie chemię. Jestem przerażona, załamana, że dałam się znowu wybić z rytmu.
Licealistka
Którego wybrać?
Miałam chłopaka, z którym byłam ponad trzy miesiące. Później się rozeszliśmy i spotkałam nowego chłopaka. Spotykaliśmy się przez jakiś czas, i zaczęliśmy ze sobą chodzić. Ale rozstaliśmy się i to przeze mnie. Zapomniałam o nim i spotkałam nowego chłopaka, który bardzo mi się podoba. Teraz zaś mój poprzedni chłopak znów zaczął ze mną pisać, więc znów sobie o nim przypomniałam. Coś czuję, że jeśli bym była z tym nowym, to by się śmiali. Ale nadal czuję, że kocham poprzedniego....
Gimnazjalistka
Najpopularniejsze
- Milion dzieci modli się na różańcu
- Aniele Boży, Stróżu mój, Ty zawsze przy mnie stój!
- Stań się jak dziecko
- Zajmij się swoim życiem
- Załącznik #9435628
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
- Już jest październikowy "Mały Gość"
- Car na rowerze do Rzymu
- Święty mistyk, spowiednik i stygmatyk
