wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1015 | WYNIKÓW
Nie chcę tej adoracji
Zakochał się we mnie chłopak, którego nikt nie lubi (szczerze mówiąc ja też) i on prawie codziennie daje mi prezenty. Raz mi sprezentuje małą maskotkę, raz kwiatka. On nie da mi spokojnie żyć, w ogóle nie chce zostawić mnie w spokoju (dzieje się tak już od 4 lat, czyli od pierwszej klasy). Proszę, powiedz mi co mam zrobić! Czwartoklasistka
Paniczny lęk
Od czterech dni chodzę do gimnazjum. Gdy tylko wracam, od razu płaczę ,bo boję się, że sobie nie poradzę i będę najgorszym uczniem. Mama cały czas mnie pociesza, ale ja i tak się boje, że nauczyciele, chociaż wydają się mili, będą okropni. Boję się tych kartkówek i ogółem, że nie dam sobie rady z nauką. A mi zależy, żeby mieć dobre oceny. Choć w podstawówce miałem w klasach 4-6 świadectwo z paskiem, to i tak sie boję.! Czy mi jest potrzebny psycholog?
Chłopak 13 lat
Sumienna miłość
Jestem wstrząśnięta tym, co piszecie! Seks w waszej gazecie jest tematem tabu. Zawiodłam się na was... – tak mniej więcej pisała Magda. Zbuntowanej Magdzie Franciszek Kucharczak napisał między innymi, że wyrazem miłości może być na przykład odmówienie komuś całowania. W odpowiedzi na ten tekst do redakcji przyszły listy. Oto kilka z nich.
Czy ja z tego wyrosnę?
Cokolwiek bym robiła, z kimkolwiek się spotykała, już nic nie daje mi takiej radości, jak kiedyś. Cały czas czuję, że do szczęścia po prostu czegoś mi brakuje. Mam pełną, kochającą się rodzinę, jestem zdrowa, oceny też niczego sobie. Wiem, powinnam doceniać, powinnam się cieszyć. Bo wszystko właściwie w porządku. Wszystko prócz stanu psychicznego. Znajomi palą zioło, a smutki zapijają tanim winem. A ja nie potrafię, jakoś po prostu wolę cierpieć, niż się czymś odurzać i udawać, że wszystko OK. Są chwile, w których czuję się szczęśliwa. Ale jedna taka chwila na
kilkadziesiąt złych chwil, to jak kropla na oceanie. Chciałabym wierzyć, że to wina hormonów, że ja z tego wyrosnę. Ale czy na pewno? Niech mi Pani pomoże.
15-latka
