wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2448 | WYNIKÓW
Tajemnice przyjaźni
W podstawówce i gimnazjum miałam tendencję do nazywania wszystkich moimi przyjaciółmi po pół roku, roku znajomości. Chyba wynika to z jakiejś potrzeby pewności, stałości, bezpieczeństwa i poczucia niezagrożonej pozycji wśród znajomych. Tak jak "ma się" chłopaka, tak "ma się" przyjaciółkę. Sama się oburzyłam, kiedy opowiadałam bliskiej koleżance o naszych znajomych papużkach- nierozłączkach, a ona rzuciła "No, to tak samo, jakby ktoś nazwał NAS przyjaciółkami". Zapytałam "A nimi nie jesteśmy?", na co ona "Zobaczymy za kilka lat". Bardzo mnie to wtedy zabolało, jednak po paru dniach, na spokojnie uznałam, że skoro wszystkie moje nagłe "przyjaźnie", te z nocnymi zwierzeniami i długimi godzinami wiszenia na telefonie dziwnie się rozpadały po kilku, kilkunastu miesiącach, to może faktycznie nie tędy droga i potrzeba więcej czasu. Od tej rozmowy mijają jakieś 4 lata i to naprawdę jedyna znajomość, która się z czasem nie wypaliła
Żółta kartka dla kolegi
Siedzę w ławce z chłopakiem. To mi nie przeszkadza. Ale przeszkadza mi to, że on ode mnie ściąga na każdym sprawdzianie. Raz ściągnął ode mnie wszystko i mieliśmy rozmowę z nauczycielką. Poza tym on cały czas gada! Ja chcę czegoś się dowiedzieć na lekcji a on mówi. Proszę go, by przestał gadać, ściągać, ale to nic nie daje. Nauczycielka nie pozwala zmienić miejsca, on też nie chce, ale się nie zmienia.
Udręczona
O rety - rakiety!
Od kiedy w czasie drugiej wojny światowej Niemcy rozwinęli broń rakietową do takiego poziomu, że stała się realnym zagrożeniem, świat żyje w nieustannej obawie przed atakiem rakietowym. Trwa ciągły wyścig między naukowcami, którzy udoskonalają rakiety przenoszące rozmaite pociski i tymi, którzy opracowują metody obrony przed nimi.
Nie martwmy się
Od jakiegoś czasu czytam Biblię (to znaczy, czytałam zawsze, ale zwykle na zasadzie losowania, niedawno postanowiłam czytać codziennie co najmniej dwa rozdziały, tak, żeby przeczytać w końcu Pismo Święte od deski do deski), Ciągle jestem w Księdze Rodzaju i w opisie wygnania z Raju, niby tak dobrze znanym, natrafiłam na zdanie, które uderzyło mnie z ogromną mocą. ,,Pan Bóg sporządził dla mężczyzny i jego żony odzienie ze skóry i przyodział ich". W momencie, który ośmielę się nazwać najmroczniejszym momentem w historii ludzkości, Bóg nie tylko zapowiada przyszłe zbawienie i daje nadzieję, ale też troszczy się o najprostsze, doraźnie potrzeby.
