wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2711 | WYNIKÓW
Moje problemy
Jestem osobą o niskiej samoocenie, ale dostałam się do najlepszego gimnazjum w mieście. Nie radze sb z nauką. Boję się chodzić do szkoły. Boję się wyśmiania. Rodzice cieszą się z każdej oceny. Widzą, że się uczę. A ja cały czas poświęcam treningom, bo uprawiam sport od wielu lat Jednocześnie zaczęły się problemy sercowe. Teraz piszę z takim chłopakiem przez całe noce, ale w szkole ani słowa. Czy to ma sens?
13-latka
Chodź z Józefem
Gdy zaczynają się schody, zawołaj świętego Józefa. Było to dość dawno temu. Na południu Stanów Zjednoczonych w Nowym Meksyku w mieście Santa Fe mieszkały siostry loretanki. Zakonnice chciały zbudować kaplicę, ale miały kłopot, bo zmarł architekt, a brakowało jeszcze schodów. A bez nich ani rusz. Nie dość tego, nikt nie miał pomysłu, jak schody zaprojektować, bo kaplica była bardzo mała. Siostry przystawiały drabinę, ale jak się domyślacie, nie było to zbyt łatwe, ani bezpieczne.
Szatan codziennie szuka w nas słabego punktu.
Kiedy piszę do Was, tuż za naszą wschodnią granicą od dwóch tygodni trwa wojna. Gdyby ktoś powiedział to miesiąc temu, nikt by nie uwierzył, że spokojny kraj, gdzie ludzie chodzili do pracy, na zakupy, dzieci do szkoły, do przedszkola, na place zabaw, w ciągu kilku dni zamieni się w gruzowisko, że życie bezsensownie stracą tysiące Ukraińców. Że na ulicach zamiast samochodów pojawią się czołgi, na niebie złowrogie samoloty, że miasta otoczą wyrzutnie śmiercionośnych rakiet.
Już się nie wykłócam
Matura coraz bliżej, jestem pełnoletnia, wnet zacznę studia. Niestety, w swoim mieście, bo bez sensu wyjeżdżać, skoro na miejscu jest dobra uczelnia. Przez kilka lat wciąż kłóciłam się z rodzicami, szczególnie z mamą. Wreszcie zrozumiałam, że mogę wiele spraw widzieć inaczej, nie muszę rodziców przekonywać, by myśleli tak jak ja. Nie muszę się zwierzać z każdej myśli, opowiadać o wszystkim szczegółowo. No i jest teraz w domu o wiele lepiej. Polecam młodszym czytelnikom takie podejście.
Maturzystka
Przyjaciółki i kolega
Jakiś czas temu przyszłam do mojej przyjaciółki i ona zapoznała mnie z chłopakiem, który jej się podoba. Jest w naszym mieście dość rzadko, więc ona chciała, żeby coś się między nimi zaczęło. Ostatecznie wyglądało to tak, że ja gadałam, on coś odpowiadał, a ona szła z boku. Potem poszliśmy i patrzyliśmy na zachód słońca i moja koleżanka była smutna, bo on usiadł koło mnie. Chyba on też mi się podoba, ale nie chcę zniszczyć naszej przyjaźni.
Nastolatka
Najlepszy patron to ten, który od chrztu idzie z nami przez życie
Nie będę tu tłumaczyć, kto to jest patron. Jeśli ktoś jeszcze nie wie, albo w ogóle nie wie, skąd słowo „patron” pochodzi i kim patron w historii ludzkości był, to niech zajrzy na stronę obok – tam wszystko jest napisane. Może bardziej znane jest dzisiaj określenie „patronat”, bo często słyszy się, że jakaś impreza odbywa się na przykład pod patronatem prezydenta Polski czy prezydenta jakiegoś miasta, albo że jakiś festiwal czy koncert organizowany jest pod patronatem biskupa.
Lęk przed rozstaniem
Jeszcze tylko ostatnie miesiące nauki, matura, a potem wyjazd na studia. Wybrałam miasto odległe o 100 km, czyli najbliżej, jak to możliwe. Nie wyobrażam sobie bowiem rozstania z mamą. Miałam cudowne dzieciństwo, piękną młodość. Na rodziców zawsze mogłam liczyć. A mama to moje najlepsza przyjaciółka. Na zakupy lubię chodzić tylko z nią, razem spędzamy wolny czas. Chyba nie dorosłam jeszcze do studiów. Płaczę, gdy o tym myślę, nie wiem, jak sobie poradzę.
Maturzystka
My już nie beczymy, my się już cieszymy!
Kiedy czytałam Wasze listy do Papieża, które już od jakiegoś czasu przychodzą do redakcji, przypomniała mi się historia 10-letniej dziewczynki ze zdjęcia poniżej, To było to w brazylijskim mieście Salvador. Na spotkanie z Janem Pawłem II przyszło jakieś trzydzieści tysięcy dzieci. Stały w ulewnym deszczu, przemoknięte do suchej nitki. Ale to nic. Na codzień spotyka ich coś o wiele gorszego. Mieszkają na ulicy, zostawione przez rodziców, wykorzystywane przez dorosłych, sprzedawane jak rzeczy.
Zgubne skutki przeprowadzki
Rodzice przeprowadzką z uroczego miasteczka do dużego miasta zniszczyli mi życie. Nowe koleżanki gnębiły mnie do końca 6 klasy. Niby się z jedną z nich zaprzyjaźniłam, ale ona i tak często jest wredna i kłamie. Koleżanki niby mnie lubią, ale od początku roku żadna z nich nie zaprosiła mnie na urodziny. Tylko raz się z koleżanką spotkałam po lekcjach. Do tego doszły kompleksy- że gruba, brzydka, za mało ciuchów i do tego brzydkie, przeciwieństwo najpopularniejszej. Nikt się we mnie nigdy nie zakochał
Gimnazjalistka
Utrzymać przyjaźń
Mam w klasie niezwykle dobrą przyjaciółkę. Bardzo dobrze się rozumiemy.
Mieszkamy w sąsiadujących miejscowościach. Niestety, idziemy do różnych liceów. Szkoły są w tym samym mieście, ale oddalone od siebie. Oprócz zamiłowania do książek nie mamy raczej wspólnego hobby. Obie martwimy się, jak to będzie z nami w liceum. Czy nadal będziemy mieć tyle tematów do rozmowy? Nie wiem, czy będziemy miały czas spotykać się regularnie. Nie chcę stracić tak zaufanej przyjaciółki. Zastanawiam się, co mogłybyśmy robić, żeby nie stracić kontaktu.
Szesnastolatka
Najpopularniejsze
- Car na rowerze do Rzymu
- Kiedy wspominać będziemy świętych Acutisa i Frassatiego?
- Uśmiechnij się do kogoś, kogo nie lubisz
- Życie w ciemności
- Załącznik #9402194
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
