wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 594 | WYNIKÓW
Tajemnice przyjaźni
W podstawówce i gimnazjum miałam tendencję do nazywania wszystkich moimi przyjaciółmi po pół roku, roku znajomości. Chyba wynika to z jakiejś potrzeby pewności, stałości, bezpieczeństwa i poczucia niezagrożonej pozycji wśród znajomych. Tak jak "ma się" chłopaka, tak "ma się" przyjaciółkę. Sama się oburzyłam, kiedy opowiadałam bliskiej koleżance o naszych znajomych papużkach- nierozłączkach, a ona rzuciła "No, to tak samo, jakby ktoś nazwał NAS przyjaciółkami". Zapytałam "A nimi nie jesteśmy?", na co ona "Zobaczymy za kilka lat". Bardzo mnie to wtedy zabolało, jednak po paru dniach, na spokojnie uznałam, że skoro wszystkie moje nagłe "przyjaźnie", te z nocnymi zwierzeniami i długimi godzinami wiszenia na telefonie dziwnie się rozpadały po kilku, kilkunastu miesiącach, to może faktycznie nie tędy droga i potrzeba więcej czasu. Od tej rozmowy mijają jakieś 4 lata i to naprawdę jedyna znajomość, która się z czasem nie wypaliła
Dorośnijmy
Na początku roku szkolnego zaczął do mnie pisać kolega z klasy. Mieszkamy daleko od siebie, w różnych wioskach. Było miło, ale nigdy nie ośmielił się powiedzieć w szkole chociaż „cześć”. Ja jestem przeciwna chodzeniu w naszym wieku, napisałam mu o tym, ale i tak w jego listach było coraz więcej wyznań. Od jakiegoś czasu mieszają się one z pretensjami, że go nie kocham. Męczy mnie to jego pisanie, tym bardziej jestem pewna, że nie chcę żadnych relacji. Nie chcę też jego listów. Co robić?
14-latka
Niepotrzebne próby
Moja była już przyjaciółka bardzo się zmieniła. Zaczęła pić alkohol i palić. Tłumaczyłam jej, że robi źle, ale ona nie słuchała. Pewnego razu jak szłyśmy ze szkoły, dala mi spróbować papierosa. Ja się nawet nie zaciągnęłam, bo się przestraszyłam, właściwie to w niego dmuchnęłam. Bardzo żałuję i nie wiem co myśleć. Spróbowałam też alkoholu, dosłownie 3 łyki, sama nie wiem, dlaczego to zrobiłam. Bardzo mnie to męczy, codziennie o tym myślę. Czy gdybym jutro umarła, to mam szanse na niebo?
14-latka
