wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 776 | WYNIKÓW
Uzależnienie od przyjaciółki
Mam tylko jedną przyjaciółkę. Spędzamy ze sobą mnóstwo czasu. Znamy się na wylot. O wszystkim sobie mówimy. Mamy mnóstwo wspólnych pasji. Uwielbiamy się ponad wszystko. Możemy cały dzień siedzieć z sobą i rozmawiać albo milczeć. Wiele razy ratowałyśmy się z różnych trudnych sytuacji. Kiedy jej nie ma, nie jestem w stanie się skupić, nic mi nie wychodzi, bardzo mi smutno i tęsknię za nią. Aż do tego stopnia że nie radzę sobie z tym. Piszę do niej listy, ale to też pomaga tylko częściowo. Już próbowałam znaleźć też kogoś innego, kto mógłby zapełnić puste miejsce. Nie ma takiej osoby. Zwyczajnie nie istnieje. Co zrobić z tą pustką?
Gimnazjalistka
Pomóc nieśmiałemu
Od dawna bardzo podoba mi się pod każdym względem jeden z kolegów. Niestety, jest dosyć nieśmiały wobec dziewczyn. Przyłapałam go wiele razy na wpatrywaniu się we mnie, uśmiechałam się zachęcająco, ale on nie podjął rozmowy. Nie chcę być nachalna, uznaję zasadę, że to chłopak zaczyna się starać o dziewczynę. Nie potrafię jednak z niego zrezygnować, obserwuję go i coraz bardziej przekonuję się do niego- mądry, spokojny, religijny, życzliwy.
Licealistka
Od teorii do praktyki
Czuję, że prowadzę zły tryb życia. Wiem, co powinnam zmienić, ale nie potrafię podjąć decyzji. Siedzę godzinami przed komputerem wciąż coś podjadam, nie wychodzę z domu, źle się z tym czuję, wiem, że koleżanki biegają na różne zajęcia, spotykają się. Dzień za dniem przepływa mi bezproduktywnie. Chcę wykupić karnet na siłownię, ale mam obawy, że coś mi powiedzą. Widzę przez okno biegających, też bym chciała, ale…zawsze jest jakieś ale.
Licealistka
Nadawać i odbierać sygnały
Bardzo spodobał mi się kolega z klasy. Myślałam, że to minie, lecz nic z tego, tęsknię coraz bardziej. A teraz wakacje i nie widzę go. Moja przyjaciółka mieszka w tym samym domu co on. Twierdzi, że mam szanse, zresztą, mi też się wydaje, że on na mnie zerkał. Co tu robić, do września nie wytrzymam.
Nastolatka
Zatrzymać czas
Nie chcę iść do gimnazjum, bo wtedy nasza klasa się rozdzieli i jak tylko sobie pomyślę, że to już wkrótce nastąpi, to chcę mi się płakać, że było tak super i już tak nie będzie. Gdybym mogła, trzymałabym się rękami i nogami, żeby nic się nie zmieniło, żeby zostało jak jest i żeby nie iść w przyszłość. Wszyscy chcą być dorosłymi, ale ja nie.
Szóstoklasistka
