wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1191 | WYNIKÓW
Zmanipulowany
W nowej klasie poznałam świetnego kolegę. Polubiliśmy się. Zaprosił mnie na wesele kuzyna, a wtedy ja jego na wesele brata. Gdy jedna z koleżanek zauważyła, że on mnie wyróżnia, zaczęła się koło niego kręcić, zachowywała się nachalnie i są już parą. Ale on siedzi zamyślony i spogląda na mnie co jakiś czas. Ona do niego mówi, a on ją jakby zbywa. A może to ja robię sobie jakąś niepotrzebną nadzieję? Nawet nie mam okazji z nim ani z nią porozmawiać sam na sam, bo ona chodzi za nim krok w krok. Codziennie w modlitwie zawierzam tą sprawę Bogu. Odpuścić czy walczyć? Bardzo za nim tęsknię, wiem, że do siebie pasowaliśmy, natomiast oni jako para to jakiś żart.
17-latka
Nie chcę jej stracić
Od dawna mam problem z przyjaciółką, nie potrafimy się porozumieć, a teraz to nawet nie rozmawiamy. Zaczęło się od wycieczki, gdzie ona chodziła z koleżanką, której nie lubię. Potem to samo w szkole. A przecież od początku łączyła nas niesamowita więź, mogłyśmy rozmawiać godzinami i o wszystkim. Jednak tamta dziewczyna zaprosiła ją na Sylwestra, a teraz ktoś przysłał mi linka do rozmowy, gdzie tamta wulgarnie się o mnie wyrażała. Szukałam wsparcia u przyjaciółki, ale zbagatelizowała sprawę, a gdy jej trochę wygarnęłam, nie odzywa się do mnie. Przeprosić ją? Ale nie wiem za co. Nie chcę jej stracić. Boję się, że tamte koleżanki mi ją odbiorą. Chciałam to wyjaśnić, ale ona nie chce.
Szesnastolatka
Odrzucenie uczniów ze wsi
W podstawówce, szczególnie w ostatniej klasie, było świetnie. Niestety, teraz dojeżdżam do gimnazjum w mieście. To bardzo duża szkoła. Rozrzucili nas po klasach, trudno spotkać kumpla. Natomiast w klasie ciągle źle się czuję, gdyż jako „wsioki” jesteśmy odrzuceni. Mijają miesiące, a nie potrafię się zaprzyjaźnić z żadnym chłopakiem, chyba nie mam u nich szans. Doskwiera mi samotność, brak kolegów.
Gimnazjalista
