wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4798 | WYNIKÓW
A do szkoły w masce...
Rano mam dobry nastrój, idę do szkoły i noszę tam maskę, uśmiecham się; chociaż wcale mi nie do śmiechu. W domu nastrój się zmienia i popadam w rozpacz. Rodzice się kłócą. Chcę mieć jeszcze chłopaka, który by mnie wspierał. Najlepiej z kościoła, może z oazy. Ale jak pójdę na oazę, znowu będę sama. W dodatku jestem bardzo wrażliwa i byle głupota wprowadza mnie w stan smutku i zamykam się w swoim świecie, w którym już od długiego czasu wymyślam sobie historyjki o chorobie i śmierci, samotności i przemocy. Rożne scenariusze. Mam bardzo zaniżoną samoocenę, nie akceptuję siebie. W dodatku brak mi zrozumienia właśnie w rodzinie. Wierzę, że Bóg, mama i babcia mnie kochają, ale zaczynam wątpić w przyjaźń i że kiedyś poznam cudownego chłopaka. Czasami chcę odejść już z tego świata i zostawić to wszystko.
14-latka
Dlaczego tak się dzieje?
Mam koleżankę z klasy, którą znam od 6 lat. Na przerwach spędzamy razem czas, ale przyjaciółkami nie jesteśmy. Razem siedzimy w ławce itp. Problem polega na tym, że zakochała się w moim koledze z osiedla, który też chodzi do naszej szkoły. Ona mi o takich rzeczach mówi, tak samo jak ja. Gdy opowiadałam jej, co robiłam na osiedlu i kto był, ona zaczęła się śmiać, że kolega się we mnie zakochał a ja w nim. Mi to aż tak nie przeszkadzało. Kilka dni później sama stwierdziła, że jest ładny, a następnego dnia się zakochała. Gdy mówi o tym, czuję zazdrość, chociaż ja się w nim nie zakochałam. Nie wiem czemu mam te uczucie i denerwuje mnie to. Czy to chodzi o dojrzewanie?
Szóstoklasistka"
Namieszało się....
Mam świetnego chłopaka, bardzo dobrze nam razem, ale na oazie świetnie dogadywałam się z pewnym kolega. Myślałam o przyjaźni, o rozmowach, ale on jasno stwierdził, że chce więcej. Ale ja kocham chłopaka, mieszkamy w jednej miejscowości, a tamten daleko. Pisałam, byśmy się przyjaźnili, nie odpisał....
Licealistka
