wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 3156 | WYNIKÓW
Rady dla nieśmiałych
Odkąd pamiętam zawsze byłem cichy i nieśmiały. Nie cierpiałem rodzinnych wizyt, wstydziłem się, kiedy rodzice przedstawiali mnie komuś obcemu. W szkole podstawowej miałem masę kompleksów. Stałem się totalnym samotnikiem. Niby chciałem towarzystwa, przyjaciół, ale byłem wycofany, nie potrafiłem otwarcie prowadzić rozmów "o niczym", zagadywać do nowych osób, a odpowiedzi ustne czy wystąpienia w jakiś klasowych imprezach, przedstawieniach to była dla mnie męka.
Maturzysta
Jak poznałam cudownego chłopaka?
Przez długi czas kochałam się lirycznie w moim najlepszym przyjacielu, momentami podejrzewałam, że z jego strony też coś jest. Pewnego dnia postanowiłam sprawę wyjaśnić i okazało się, że jestem dla niego jak siostra. Przed rozmową myślałam, że po takiej odpowiedzi wpadnę w czarną rozpacz. Tymczasem to co pomyślałam sprowadzało się do: trudno, mogło być fajnie. Ale miało to też dużo bardziej dalekosiężne skutki. Coś się we mnie odblokowało, nagle odkryłam, że ON nie jest jedynym chłopakiem na Ziemi. I zobaczyłam, że w ekipie kumpli z klasy jest interesujący kolega. Ani się spostrzegłam, już byłam obłędnie zakochana. Postarałam się, aby nasze rozmowy stały się coraz częstsze...
17-latka
Jak być sobą?
Co mam robić, żeby być prawdziwą, być sobą-szczególnie w szkole. Problem jest w tym, że ja sama chyba nie do końca wiem, kim jestem, jaka chcę być. Z jednej strony czasem jestem nieśmiała, a z drugiej odważna. Chcę być towarzyska, ale łatwiej mi się otworzyć w gronie dobrych znajomych, przyjaciół. Nie lubię jak ktoś mi mówi, że jestem spokojna, poukładana, porządna, uczciwa, czysta, bo w ustach rówieśników i kolegów to brzmi tak prawie kpiąco. Nie chcę na siłą udawać. Staram się być miła, koleżeńska, no i później staję się taką klasową "ratowniczką" od wszystkiego. Nie do końca mi to pasuje. Jak być radosną, ale nie taką "zawsze do usług"? Ostatnio usłyszałam z ust jednego kolegi, że jestem od niego mądrzejsza. Może chodziło mu o to jak się uczę, ale na pewno mówił to poważnie i szczerze, nie wiedziałam jak zareagować na takie stwierdzenie. To było nawet miłe. Tylko, że wtedy sobie uświadomiłam, że może koledzy się mnie boją? Że jestem dla nich "za mądra", mam swoje zasady(typu nie ściągam i nie daję ściągać na sprawdzianie). Mama zwróciła mi kiedyś uwagę, że mogę
być dla moich rówieśników taki "ukłuciem" w sumienie. Czasem zdarzy mi się powiedzieć coś niemiłego, uszczypliwego, jakiś taki hmmm..."hejt" no i wtedy się zaczyna-...ja cię nie poznaję itp. Nawet "zyskałam" sobie opinię, że mam ostry język. Zdaję sobie z tego sprawę i nad tym pracuję. Ale czy właśnie takie wady mam "ukrywać" przed klasą? Czuję się momentami uwikłana, skrępowana, nie wiem czy się odezwać. Boję się o swoją pozycję, bezpieczeństwo? Nie wiem. Wiem, że chcę być sobą. Czy może mi Pani jakoś pomóc
Gimnazjalistka klasa III
Co jest najważniejsze?
Życiowy kosmos trzeba wciąż porządkować, spinać to, co się rozlatuje, wybierać to, co najważniejsze. Najważniejsze jest zdrowie – mówią ludzie, kiedy składają życzenia albo kiedy pytają, co jest w życiu ważne. I pewnie w tym dużo racji, ale inni powiedzą, że najważniejsza jest rodzina. A jeszcze inni, że szczęście, że miłość, przyjaźń…
Najpopularniejsze
- Dołącz do dzieci z całego świata
- Grający tramwaj
- Zaskakująca eksplozja
- O Ewangelii i o włosach
- Pomyśl sobie o koledze, którego najmniej lubisz
- Już jest październikowy "Mały Gość"
- Car na rowerze do Rzymu
- Święty mistyk, spowiednik i stygmatyk
- Polscy motorniczowie wicemistrzami świata
- My już wysłaliśmy kartę do Papieża, a wy?
