wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 15309 | WYNIKÓW
Jak zyskać pewność siebie?
Jestem bardzo nieśmiała, tzn. jak już kogoś poznam to jestem rozgadana, ale jeśli kogoś nie znam, a na dodatek mi na kimś zależy to nie potrafię zagadać. Ostatnio w klasie był chłopak, który mi się bardzo podobał, ale z nim też nie potrafiłam rozmawiać, tylko czasami przez Internet, ale to też raczej na tematy szkolne. Teraz okazało się, że odszedł ze szkoły. Co mam zrobić , żeby zyskać więcej pewności siebie i aby ta sytuacja już się mi nie przytrafiła?
Gimnazjalistka
Wszystkie zakochane a ja?
Stanowimy zgraną grupę dziewczyn. No i tak się stało, że właśnie w tym roku jedna po drugiej zaczęła chodzić z chłopakiem. W tej chwili wszystkie są zakochane, w kółko o tym mówią. Staram się cieszyć ich radością, ale bywają chwile, że mi smutno i ciężko. Nie chcę być zazdrosna, ale chyba troszkę jestem. Może mi Pani jakoś pomóc?
16-latka
Nie szukaj wymówek
Mam dorosłego brata, który nigdzie nie pracuje i mocno mnie krytykuje, dokucza. Mama tylko mi daje kary, zabiera telefon za byle co, a on nie ma kar. Jak wyjaśnić mamie, że to jest złe, co się u nas dzieje? Mama wzdycha, niby go upomina, a on się śmieje i mówi, że kiedyś mu podziękuję. Zaczynam się bać swojego brata, a nikt nie stanie w mojej obronie. Tata zapracowany, a gdy jest w domu to nerwowy. Przez to wszystko jestem zbyt zmęczona, żeby się uczyć. Mówiłam to mamie a ona mówi że i tak bym się nie uczyła.
15-latka
Każdy, kto chce iść za Jezusem, będzie szczęśliwy na wieki.
Był taki dzień w moim życiu, którego, choć był najważniejszy ze wszystkich dni, nie zapamiętałam. Nie dlatego, że było to bardzo dawno, ale dlatego, że byłam zaledwie dwutygodniowym, maleńkim dzieckiem. Pewnie już się domyślacie, że to był dzień mojego chrztu. Najważniejszy dzień mojego życia. Dlaczego? Bo tego dnia rodzice oddali mnie Panu Bogu. Od tamtego dnia moje życie nie należało już tylko do rodziców, należało przede wszystkim do Boga.
Rozpieszczony młodszy brat
Mam o sporo lat młodszego brata. Rozpieszczamy go wszyscy, ja, niestety, też. Tuszuję różne jego sprawki, wypełniam jego obowiązki. Ale to nic w porównaniu z rodzicami, a szczególnie mamą, która jest na punkcie najmłodszego synka kompletnie zaślepiona. Gdy on zaczepia braci, ryzykuje, że oberwie, bronię go, chociaż to oni mają rację. Nie mówię o tym mamie, żeby jej nie było przykro z powodu agresywnych zachowań najmłodszego.
Starsza siostra
Wspólna wędrówka w jednym kierunku
Mam fantastycznego chłopaka. Łączy nas uczucie i głęboka przyjaźń. Jednak bardzo się różnimy. Jestem roztrzepana, pełna pomysłów, ciągle zaczytana, a on to typowy ścisły umysł, logiczny, nawet nieco chłodny np. w rozmowach, w zdumieniu, jak można tak się rozczulać nad sytuacją Raskolnikowa. Czasami martwi mnie to, że jesteśmy tak różni, że mamy różne zainteresowania. Przecież ja nigdy nie zachwycę się fizyką.
Licealistka
