wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 7194 | WYNIKÓW
Zmień nastawienie
Jestem osobą głęboko wierzącą i denerwuje mnie zachowanie rówieśników, ich lekceważenie dla spraw wiary. Gdy porównuję się do koleżanek, to mam wrażenie jakbym nie była stąd, lecz zesłana jak Jezus jako anioł dla innych. Pomagam jak mogę i nie chcę być jak te dzieci, co mają w nosie bycie Dzieckiem Bożym i nie chce im się ruszyć do Kościoła, poczuć miłość Ojca i zobaczyć coś więcej niż fizyczną materię.
11-latka
Złe podejście do sprawy
Jestem jednym z lepszych uczniów w klasie. Przed wakacjami, gdy Pani czytała średnie doznałem szoku. Mam tylko 5,35!! I wszystko przez czwórkę z WF-u. Obniżyła mi średnią z 5,55 do 5,35. Dla mnie to wielki cios. Nigdy w życiu nie byłem tak smutny, piątą klasa straciła dla mnie sens. Czuję się okropnie.
Załamany
Jedzenie- zastępcza przyjemność
W szkole byłam tępiona z różnych powodów, także z powodu wiary, zaangażowania. Uczyłam się, w przeciwieństwie do innych. Sama nie wiem, kiedy zaczęło przybywać kilogramów. Teraz nie potrafię się ich pozbyć i czuję się przez to gorsza. Mam już sympatyczną grupę przyjaciół, ale marzę o pozbyciu się nadmiarów.
Licealistka
Przyjaźń czy cierpienie?
Pół roku temu doszło między mną i przyjacielem do konfliktu. Był to już
któryś z kolei konflikt dlatego powiedziałem, że musimy od siebie odpocząć. Po tym czasie przyjaciel znów chce wrócić do przeszłości. Ale ja nie. Wiem już, ile razy tak robiliśmy i za każdym razem tak samo się to kończyło. Nie chcę po prostu znów cierpieć przez wzajemne obrażanie się itp. Tak już wracaliśmy do przyjaźni chyba ze 100 razy. Jak powiedzieć mu, że to już przeszłość i ze możemy przejść tylko na stosunki koleżeńskie? Proszę o pomoc.
11-latek
Co było, nie wróci
Moje dzieciństwo było cudowne - choć zawsze sprzeczałam się z mamą, a tata nieustannie był w pracy, to my biegliśmy do lasu, do naszej bazy za placem zabaw. Do bazy należeli sami chłopcy i ja. Świetnie się z nimi dogadywałam. Potem oni zaczęli się we mnie podkochiwać, przez co przysporzyli mi wiele rozterek i problemów. Tłumaczyłam, że wolę przyjaźń .Teraz, niestety, straciłam pewność siebie w kontaktach z chłopakami. W tej chwili żaden z chłopaków starszych i równych ze mną nie rozmawia. Może przeraża ich moja ogromna alergia i astma , może wada wzroku? Może razi ich moja brzydota? Może przeraża ich moja lojalność? Z jedną z moich przyjaciółek przyjaźnię się 10 lat, z drugą dopiero 1,5 ale kłóciłyśmy się tylko raz. Może to, ile czasu poświęcam na naukę? Na razie szukam przyjaciela, chciałabym, żeby chociaż jeden z ''Nich'' mnie polubił. Chcę mieć przyjaciela. Jak się wziąć za szukanie? Co w sobie zmienić? W sumie już mi Pani pomogła, bo mogłam to wszystko opisać.
14-latka
