wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 298 | WYNIKÓW
Pokochaj tchórza
Jestem strasznym tchórzem. Gdy kogoś biją na ulicy, uciekam i boję się nawet wezwać policję. Na lekcjach nigdy się nie zgłaszam, bo boję się, że odpowiem źle i wszyscy będą się ze mnie śmiać. Nie umiem w rozmowie bronić swoich poglądów itd. Moja rodzina składa się z osób o charakterze zupełnie przeciwnym, więc mnie nie rozumieją i uważają, że wymyślam głupoty. Jak wypracować w sobie odwagę cywilną?
Licealistka
Naśladowanie
Śpiewam w scholi, gdzie spotykam daleką kuzynkę. Nigdy się z nią dobrze nie rozumiałam. Ona mnie naśladuje i za plecami snuje intrygi. Mam wrażenie, że stara się kopiować moje życie. Oficjalnie udaje przyjazną. Tymczasem wiem, że mnie krytykowała i robiła dużo, bym odeszła ze scholi. Chodzę na wiele zajęć, a ona chciałaby znać instruktorów każdej mojej lekcji.
Nastolatka
Jak Amelia i Hermiona
Jestem nieśmiała, chociaż koleżanki były zdumione, że tak o sobie myślę, są innego zdania. Podziwiam Amelię z filmu o tym tytule, też bym tak chciała odnosić się do ludzi, być dobra i pomocna. Moja idolka to Hermiona- mądra, pomocna, przyjacielska. Tymczasem ja mam okropne problemy z wypowiedzeniem swojego zdania, jeśli ono inne niż mojego rozmówcy. Nie sięgam po to, czego chcę, tylko biorę, co życie daje. Nawet dobre oceny mam chyba dlatego, że nie sprawiam problemów i nauczyciele mnie lubią, a może nie zauważają? Pomagam przy małych dzieciach w rodzinie i czasami nad nimi nie panuję. Chciałabym być odważniejsza…
16 -latka
Chaos na każdym poziomie
Czasami mam wrażenie, że wpadam w chorobę psychiczną. Wyobrażam sobie, że jestem tylko ludzikiem w sztucznym świecie, że ktoś napisał scenariusz, ustawia pionki, w tym mnie. Tyle spraw jest trudnych, szczególnie rodzice, którzy od lat nie potrafią się dogadać i w domu bywa ciężko. Brat jest zbyt dorosły, by mnie zrozumieć, ma swoje życie. A ja w domu często pyskuję ranię bliskich, chociaż przecież tego nie chcę. Jedyna przyjaciółka się wyprowadziła. Nie mam się komu zwierzyć, przed kim wygadać. Jak tu nie zwariować? Boję się swoich myśli.
17-latka
Wakacyjne wspomnienia
Wróciłam z cudownych kolonii i stoi mi gula w gardle oraz chce mi się płakać . Nie wyobrażam sobie teraz braku pobudki, rozgrzewki i biegania, chodzenia, a najbardziej tęsknię za ludźmi. Dałam kosza chłopakowi, bo nie wierzę w wakacyjne miłości, ale nie wspominam tego źle. Umówiliśmy się całą grupą na spotkanie, ale to już nie będzie to samo...
Nastolatka
