wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1282 | WYNIKÓW
Bóg czekał przed zoo
Czteroletni Clive podszedł do mamy i wskazując na siebie palcem powiedział: „On się nazywa Jacksie”. To było imię jego ulubionego psa, który zginął pod kołami powozu. Chłopak uparł się, że tak się chce nazywać i nie było rady. Tak już zostało na całe jego życie. Niezwykłe życie Clive’a Staples Lewisa.
Ludzie – zwierzęta?
Wśród młodych ostatnio popularna jest wiara w to, że są zwierzętami. Na TikToku nagrywają siebie chodzących na czworakach. Widziałam nawet dorosłych, którzy chodzili tak po galerii handlowej, szczekali i wyli. Nazywają siebie therianami i wierzą, że są psami, kotami albo innymi ssakami. Niektórzy uważają nawet, że mają zwierzęce dusze. Uważam, że to przerażające. Co Ksiądz o tym sądzi? Marlena
Nie czytaj bzdur
Dzisiaj w Internecie zobaczyłam straszny obrazek. Był to uśmiechnięty pies husky z wielkimi zębami, który był w jakimś pokoju. To straszna opowieść. Nie ujawniono oryginału tego zdjęcia, bo podobno zmarnowało to życie pewniej kobiecie i że można od tego dostać padaczki. Panicznie się boję. Boję się zasnąć, bo może przyśnić mi się koszmar. Pomocy!
Szóstoklasistka
Łamanie zasad
Tyle razy słuchałem upomnień na temat swojego zachowania i zawsze dobrze wiedziałem o co chodzi, czego ode mnie oczekują. W moim wielkim łbie mam jasne zasady- nie wolno ciągnąć smyczy do zadławienia, nie wolno wszczynać walk z obcymi psami, nie wolno warczeć na małe dzieci, które podchodzą do mnie z sympatią. Pani nie musi mi ciągle tego przypominać, bo ja to wiem.
Ani kłoda, ani przeszkoda
Nie ma miejsca dla mnie, jestem tylko kłodą. Przeszkodą. Wstaję rano. Jazda do szkoły. Powrót. Obiad. Komputer. Spędzam przy nim całe godziny do 22:00. Potem pies i spać. I tak cały czas. Odczuwam brak jakiegokolwiek zainteresowania moimi sprawami ze strony mamy. No i po raz kolejny doszło między nami do awantury. Jakie to dziwne, że przed samym Bożym Narodzeniem.
16-latek
Wrogość wobec obcych
Paulina, Jadzia i Daria po rozbiciu swojego namiotu nie miały początkowo tak łatwo jak my, psy. Zerkały na dwie rówieśniczki, pewne siebie, fantastycznie pływające, pełne energii, dosyć też hałaśliwe. Słyszałam, jak dziewczyny szeptem wymieniały się złośliwymi uwagami na temat ich wyglądu. Wynajdywały właśnie kolejne wady, gdy obce podeszły, przedstawiły się, zaoferowały pomoc. Przy wieczornym ognisku miałam wrażenie, że znają się od zawsze.
Zamek warowny
Pan się dziwi, co mają zamki do religii, a syn tłumaczy, że chodzi o ilustrację do psalmu 71. Za chwilę podpisze rysunek 3 wersem, czyli „ Bądź mi skałą schronienia i zamkiem warownym, aby mnie ocalić, boś Ty opoką moją i twierdzą.” Ciekawe, czy psy są wspominane w psalmach. Bo słyszałam o łani pragnącej wody ze strumienia.
W nowym domu
Mieszkamy w nowym domu. Zuzia pęka z dumy i radości. Wszystkich zaprasza, cieszy się, pokazuje mieszkanie. Kuba też dostrzega coraz więcej plusów, ale trochę tęskni za starym domkiem położonym tak blisko szkoły. A ja, ich wierny i dobry pies? Niby mam mniej pracy, bo mieszkanie na 3 piętrze jest bezpieczne, nikt się tu nie wkradnie, mogę spokojnie drzemać. Ale pojawił się inny problem- czyli wychodzenie.
Zwiedzanie i bieganie
Czasami życie układa się dziwnie. Na przykład tydzień temu dziadek z dziećmi zawołali mnie do samochodu, że jedziemy na wycieczkę. Szalałam, skakałam na wszystkich razem i każdego osobno. Chyba wiecie, że my- psy- potrafimy pokazać, jak bardzo się cieszymy. Od uśmiechniętego pyska po ogon wirujący jak szalony. Próbowałam usiąść w foteliku Zuzi, ale zostałam przywołana do porządku. Naciągnęłam szyję, by jak najszybciej się zorientować, dokąd jedziemy.
