wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2181 | WYNIKÓW
Męcząca codzienność?
Codziennie jest to samo. Muszę wstać, zjeść śniadanie i do szkoły, gdzie wcale nie chce mi się iść. Dlaczego? Od razu chłopaki śmieją się, że ,, O idzie kujonka!" ,dokuczają mi, gdyż jestem prawie najmniejsza w klasie. A po szkole? Jeszcze gorzej. Przyjdę, ,,Zjedz obiad i ucz się, bo inaczej szlaban na komputer" lub ,, Jak zjesz, to do roboty". To bywa męczące, a moim dwóm siostrom wszystko przeszkadza. Nie mam ochoty już tak żyć... Nawet rodzinne obiady zmieniają się w kłótnię... Ale co mam robić? Mam z tym żyć?
Nastolatka
Pozory mylą
Od września chodzę do liceum. W klasie mam nowych znajomych, ale chciałabym więcej. Na pierwszy rzut oka jestem osobą interesującą, mam styl, jestem ładna, utalentowana i przynajmniej na zewnątrz pewna siebie. Łatwo nawiązuję kontakty, jednak po wzajemnym poznaniu się, zaczyna mi brakować tematów do rozmowy. Inne dziewczyny na okrągło gadają, często są to rozmowy o wszystkim i o niczym, ale ja tylko słucham o czym one rozmawiają, więc jestem na boku. Być może za bardzo różnię się od innych, mam inny system wartości, inny charakter. Moja pewność siebie jest zachwiana, gdy w pobliżu jest ktoś bardziej pewny siebie ode mnie. ..
Licealistka
Wszystko się sypie?
Mam wrażenie, że mam depresję. Nie mogę poradzić sobie z moimi problemami. Płacze tak długo aż nie rozboli mnie głowa, a w szkole jestem uważana za jedną z bardziej wesołych osób. Ponoć tak to jest, ci najbardziej uśmiechnięci w dzień, płaczą w nocy najwięcej. Wszystko mi się sypie. Tracę kontakt z moją dobrą koleżanką. Mieszka ode mnie daleko, a ze względu na liceum i to, że mam dużo pracy nie zawsze mogę do niej jechać. Ona robi mi o to wyrzuty, ja przez to czuje się coraz gorzej. Do tego wpadła w nowej szkole w złe towarzystwo, które mi nie odpowiada. Zmieniła się przez nich. Nie mam dobrego kontaktu z rodzicami. Nie wiem dlaczego tak jest. Nie rozmawiamy ze sobą o naszych problemach, wręcz nie umiem się im zwierzyć. Coraz bardziej wszystko zaczyna mnie irytować, przez co wyżywam się na bracie. Liceum strasznie mnie stresuje. Chcę mieć dobre oceny, a to nie zawsze wychodzi. Załamuje się przez każdą złą ocenę. Do tego spodobał mi się maturzysta, który nie zwracał na mnie uwagi. Teraz skończył szkołę, a ja czuję pustkę. Zdaje sobie sprawę, że to żałosne, bo chłopak nie może być sensem mojego życia, mam przecież ważniejsze sprawy!!! Ale nic z tym nie umiem zrobić. Wspiera mnie i rozumie moja przyjaciółka. Studiuje, przez co widzimy się rzadko. Nie mówię jej już wszystkiego, jak kiedyś. Mam przez to wyrzuty sumienia. A jakby tego było mało mam jeszcze problem z kompleksami. Krótko mówiąc jestem według siebie za gruba. Chciałabym schudnąć, ale za bardzo lubię jeść. Wszyscy dookoła mówią, że nie muszę chudnąć. Czasem im wierzę, innym razem głoduję by zgubić te kilogramy. Wpływ na to ma też moja przyjaciółka, która wzięła się za siebie i dosłownie chudnie w oczach. Może jej tego zazdroszczę? Muszę sobie to wszystko jakoś poukładać, ale sama nie umiem. Przez to proszę o pomoc.
16-latka
Najpopularniejsze
- Papamobile przekształcony w mobilną klinikę dla dzieci w Gazie
- Nie bój się, zaufaj Mi!
- Załącznik #9500965
- Kopalnia soli " Kłodawa "
- Już jest adwentowy "Mały Gość"
- Roraty 2025 - Warszawa-Tarchomin
- Roraty z Papieżem i "Małym Gościem"
- Ulubione filmy papieża
- Rusza polska sztafeta Betlejemskiego Światła Pokoju
- Są najdłużej żyjącym małżeństwem na świecie
