wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 179 | WYNIKÓW
Wszystko wróciło
Niedawno byłem przekonany, że moje zauroczenie minęło. Uspokoiłem się, a wtedy ona się odezwała. Podtrzymywała rozmowę, pierwsza pisała, więc wszystko wróciło. Mózg wie, że jest koleżanką, ale serce się wyrywa. Niby rozumiem, że tak młoda nastolatka może być tylko koleżanką, ale w moim wieku trudno myśleć rozsądnie, trudno być zakochanym bez wzajemności. Najprościej byłoby wyrzucić z głowy to uczucie, ale nie umiem. Rozmawiać z nią o tym nie będę, bo już raz próbowałem, wtedy się całkiem odsunęła. A przecież lubimy się wzajemnie.
17-latek
Zraniłem
Spodobała mi się pewna dziewczyna z którą się przyjaźniłem. Zaproponowałem żebyśmy byli parą. Ona, jako że kiedyś jej się podobałem zgodziła się. Po jakimś czasie uświadomiłem sobie że nie jestem gotowy na związek. Tylko bardzo zależy mi na przyjaźni z nią - mogę jej mówić o wszystkim, dobrze się rozumiemy, ale teraz obraziła się na dobre i płacze. Co robić? Jak się zachowywać? Zagroziła że popełni samobójstwo........
13-latek
Niepotrzebne komentarze
Irytują mnie np. moje rówieśniczki z klasy, są takie niedojrzałe, nieodpowiedzialne, tylko alkohol im w głowach, imprezy, papierosy, kluby. A ja jestem zupełnym przeciwieństwem, tzn. lubię się zabawić, ale nie w ten sposób. Powiem szczerze, że denerwuje mnie też ludzkie wtrącanie się do nie swoich spraw. Mam kolegę, z którym bardzo lubię przebywać, bo jest zabawny, sympatyczny i taki "w moim stylu", ale jednak traktuje go tylko jak kolegę. A wszyscy oczywiście 'strzelają' jakieś komentarze, docinki, nie tylko w moją stronę, jego też. Jeszcze jak to jest taki uroczy komentarz ze strony np. dobrej koleżanki, że pasujemy do siebie czy coś, to okay, ale jeśli ktoś nachalnie tak gada, to już jest infantylne. Przecież to nasza sprawa. Martwię się, czy te komentarze nie zrażą go do naszych rozmów.
Licealistka
Niezręczna sytuacja
Bardzo lubię jedną z koleżanek. Marzę, byśmy stali się przyjaciółmi. Pewne moje zachowania ona chyba źle odczytała i pewnego dnia usłyszałem propozycję chodzenia. A mi nie o to chodziło. Jakoś odłożyłem odpowiedź, co już ją pewnie ubodło, a teraz muszę powiedzieć „nie”, bo dla mnie chodzenie w naszym wieku jest zabawą, która mnie nie pociąga. Tylko martwię się, że ją za bardzo uraziłem, że się obrazi, a mi na niej naprawdę zależy. A jak sobie coś zrobi? Głupio mi, że ją zawiodłem.
13-latek
Najpopularniejsze
- Polscy motorniczowie wicemistrzami świata
- Szklanka do połowy pełna
- Patrzeć oczami serca
- O posłuszeństwie
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
