wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 576 | WYNIKÓW
Poczucie wyższości
Mam już serdecznie dosyć zwyczajów, które panują w mojej klasie. Grupa dziewczyn mających chłopaków uważa się za lepsze, dojrzalsze, a my mamy siedzieć cicho, mamy tylko słuchać ich zmyślonych pewnie opowieści. Do tego ich pełne politowania spojrzenia, że niby my nic nie wiemy o życiu, a one takie doświadczone. A ja spokojnie czekam na uczucie, rozwijam swoje zainteresowania, ale w klasie nie ma z kim o tym pogadać, bo one rządzą, one tylko się liczą. Próbowałam tłumaczyć koleżankom, że tak nie może być, ale nie udało się.
Gimnazjalistka
Jezus przebaczył
Koleżanki się na mnie obraziły, bo ostro sprzeciwiłam się pijaństwu na wycieczce. Wmieszały w tę sprawę dziewczyny mające zamiar popijać, więc one też mnie unikają, nie odpisują, nie odbierają telefonów. Zrezygnowałam z wycieczki. Rodzina mnie wspiera, brat rozśmiesza, ale mi żal. Żal mi tych chwil razem spędzonych, wpisów do pamiętnika. Ile razy siedziałam cicho, kiedy nie zgadzałam się z ich opiniami. Ile razy uśmiechałam się mimo że byłam na nie zła? Czuję się trochę jak Jezus (choć nie ma co porównywać jego cierpienia z moim) opuszczony i zdradzony.
Szóstoklasistka
Najmniejsze wyrasta na wielkie drzewo. Małe ziarenko – wielka sprawa
Było sobie ziarenko. Maleńkie i słabe. Bardzo się bało, że zjedzą je ptaki albo polne myszy, ale któregoś dnia zaopiekował się nim ogrodnik. Skopał ogród i włożył ziarenko do ziemi. Pod ziemią było ciemno, ciepło i cicho. Ziarenko leżało sobie spokojnie przez jakiś czas, aż nagle wokół zrobiło się bardzo mokro. Ogrodnik podlał ziemię. Ziarenko rozzłościło się okropnie. Po co? Dlaczego? Było mu tak dobrze… Ze złości zaczęło się nadymać i pęcznieć tak mocno, aż… pękło.
Inna niż brat
Jestem cicha i nieśmiała. Wszyscy dziwią się, że jestem siostrą mojego brata- chłopaka przebojowego, znanego w całej szkole, którego wszędzie pełno. Zazdroszczę mu, ale choćbym nie wiem, jak się starała, nie dorównam mu. Wcale nie śmieszą mnie jego żarty, do tego czuję, że on mnie lekceważy, w niczym mi nigdy nie pomógł, potrafi być chamski. On zna swoje zdolności, ja nie wiem, ja jaki iść profil w liceum. Chciałabym być swobodniejsza. Niestety, nie potrafię nawiązywać kontaktów, nie potrafię swobodnie rozmawiać, jestem typowym samotnikiem. Lecz coraz bardziej tego nie lubię.
Gimnazjalistka
Powód do dumy?
Mam już serdecznie dosyć zwyczajów, które panują w mojej klasie. Grupa dziewczyn mających chłopaków uważa się za lepsze, dojrzalsze, a my mamy siedzieć cicho, mamy tylko słuchać ich zmyślonych pewnie opowieści. Do tego ich pełne politowania spojrzenia, że niby my nic nie wiemy o życiu, a one takie doświadczone. A ja spokojnie czekam na uczucie, rozwijam swoje zainteresowania, ale w klasie nie ma z kim o tym pogadać, bo one rządzą, one tylko się liczą. Próbowałam tłumaczyć koleżankom, że tak nie może być, ale nie udało się.
Gimnazjalistka
Zapomnieć o problemach?
W domu po odrobieniu lekcji wolny czas spędzam w świecie wyobraźni ,rysując lub grając na komputerze, by zapomnieć o problemach szkolnych i również dlatego, że nie wiem co robić. Kiedyś bardzo mi dokuczano i teraz jestem nieufna. Dokuczanie się skończyło, chodzę do nowej szkoły, ale ciągle się obawiam, że to wróci. Co powinnam zrobić, by zapomnieć o problemach i znaleźć sposób, by zmienić charakter? Sama nie wiem, czy zrobić krok w kierunku nowej siebie, czy zostać nieśmiałą, cichą, nie mającą żadnej odwagi dziewczyną, która marzy o zmianie? Proszę pomóc.
15-latka
