Najważniejsze krzesło

Ta pochodząca z łaciny nazwa określa siedzenia przeznaczone dla celebransa i liturgicznej służby ołtarza. Zazwyczaj jest ich trzy. Ale może być więcej. Środkowe zajmuje duchowny, przewodniczący liturgii. Nie siadają na nim ani kapłani z nim koncelebrujący, ani ministranci. W pewnym sensie siedzenie to zespolone jest z miejscem przewodniczenia. Pustoszeje w momencie rozpoczęcia liturgii eucharystycznej, gdy kapłan modli się zza ołtarza. Spośród wszystkich rodzajów sedilii jedno jest szczególne – tak zwana katedra, zarezerwowana wyłącznie dla biskupa miejsca, ordynariusza.

Panowie Ministranci,

pewnie wielu z was miało okazję uczestniczyć w liturgii czy posługiwać przy ołtarzu na Mszy pod przewodnictwem biskupa. Tylko on może zająć to szczególne siedzenie. Jeżeli modliliście się w katedrze na Mszy pod przewodnictwem innych biskupów lub kapłanów, pewnie zauważyliście, że kiedy nie ma ordynariusza, wówczas katedra pozostaje pusta, a celebransi zajmują inne miejsca.

Jeżeli zaś biskup przybywa na liturgię do jakiejś parafii, zazwyczaj nad miejscem przewodniczenia czy siedzeniem, które zajmuje w kościele, pojawia się jego herb. Krzesło to, nawet przyozdobione, nie zastępuje jednak jego katedry.

Słowo „katedra” pochodzi z języka greckiego. Od tego wyrażenia wzięła nazwę świątynia biskupa. Innymi słowy, kościół, w którym znajdują się sedilia biskupie, określany jest mianem katedry. Pierwotnie sedilia były dość proste, z czasem zaczęły upodabniać się do solidnego, masywnego tronu.

Z katedrą wiąże się jeszcze jedna ciekawostka. Otóż w kalendarzu liturgicznym jest taki dzień: „Święto Katedry św. Piotra”, obchodzone 22 lutego; dzień, w którym w centrum uwagi znajduje się watykańskie „krzesło”. To jedno z najstarszych świąt obchodzonych w Kościele. Pierwsi chrześcijanie przeżywali je już w IV wieku. Katedra to jedyny mebel, na który liturgia wskazuje tak jednoznacznie, bo znajdują się tam resztki drewnianego krzesła, na którym miał zasiadać sam św. Piotr. Obecnie ta bezcenna relikwia przechowywana jest w imponującej marmurowej rzeźbie dłuta Berniniego, za głównym ołtarzem.

Panowie Ministranci,

okazuje się, że podczas liturgii nawet siedzenia mają znaczenie. Ich symbolika i znaczenie są bezcenne. Najważniejsze jednak jest to, byście pamiętali, zajmując właściwe miejsca przy ołtarzu, żeby gorliwie i wytrwale służyć Panu Jezusowi.