wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 7171 | WYNIKÓW
By tęsknota nie przeszła w histerię
Właśnie skończyłam gimnazjum w prywatnej katolickiej szkole. Chodziłam tam 9 lat, a teraz do liceum rodzice kazali mi iść do szkoły publicznej. Jestem osobą bardzo wrażliwą i przywiązującą się do ludzi i miejsc, toteż na zakończeniu roku polało się dużo łez. Boję się, że sobie nie poradzę, że nie będę tam miała nikogo, komu będę mogła zaufać. Chyba nie nadaję się do innej szkoły, przynależę do tego miej-sca. Dodatkowo musiałam się pożegnać również z przyjaciółką. Pierwszy raz czuję w sobie taką kumula-cje wszystkich negatywnych emocji. Jeździłam nawet na rolkach, bo myślałam że jak się zmęczę, to nie będę miała czasu i siły, żeby to wszystko roztrząsać, ale niestety nie pomogło.
Licealistka
Złoty środek
Jestem rozdarta, bo mama ciągle mnie krytykuje, pilnuje, bym wyglądała skromnie, nie malowała się, nie chodziła modnie ubrana, nie miała wygórowanych marzeń. A drugiej strony programy, które przekazują zupełnie inne treści. Nie akceptuję swojego ciała, ani siebie, z chłopakami nie mam szczęścia. Ostatnio pojawił się sympatyczny chłopak, ale zabrakło chemii...
Licealistka
Walka z lenistwem
Kończy się pierwszy semestr, a ja stwierdzam, że to był czas zmarnowany w dużym procencie. Szkoła na luzie, potem TV i komputer. Klika się z jednej strony na drugą i nie wiadomo kiedy jest wieczór. Nie mam zbytnich problemów z nauką, ale nie robię nic ponad pewne minimum. Niby wiem, że robię źle, ale nie potrafię nad tym zapanować.
15-latka
Nieobecność na balu
Odbywał się u nas bal gimnazjalny i wszyscy byli nim bardzo przejęci i nie dopuszczali myśli, że ktoś mógłby nie przyjść. A ja nie poszłam, bo za dwa dni miałam egzaminy do liceum z międzynarodową maturą. Gdy nadeszła godzina balu, zaczęły się telefony, namawianie, by przyjść chociaż na godzinkę. A ja mówiłam przyjaciółce, że raczej nie przyjdę, lecz ona na to, że ten jeden wieczór mnie nie zbawi. Nie jest to jedyny moment, że spotykam się z oburzeniem, że nie jestem tam, gdzie oni są, że nie robię czegoś, co oni robią. Może jestem dziwna, że bardziej zależy mi na dobrej szkole niż na balu. Aż mi się nie chce iść do szkoły i tłumaczyć.
Gimnazjalistka
Trudne relacje z mamą
Moja mama jest idealna. Piękna, zadbana, energiczna, wykształcona, zaradna, dobrze zarabiająca. A ja nieśmiała, brzydka, pełna kompleksów, bez gustu. Nigdy jej nie dorównam. Nie chcę jej mówić o moich problemach, byłoby jej przykro. Męczę się w szkole muzycznej, nie daję rady, ale mama widzi w tym moją przyszłość....
Gimnazjalistka
Odwaga marzeń
Wreszcie szanuję siebie. Jestem życiu wdzięczna za tyle rzeczy! Książki, które kupiłam, a które teraz leżą sobie na półkach i kiedyś stworzą część biblioteczki w moim przyszłym domu! Zaczęłam żyć w zgodzie z sobą, uczę się odmawiać, zachowywać spokój, strzegę jakości moich myśli niczym kierownik zmiany w fabryce części do aparatów fotograficznych! Widziałam ostatnio film o tym, że jeśli czegoś naprawdę się chce, dostanie się to. Zdałam sobie sprawę, że nie miałam odwagi marzyć, że marzyłam, ale moje marzenia urywały się, z obawy przed niespełnieniem, rozczarowaniem. Mam dość takiego podejścia, myśli, które gnębiły mnie tak dotkliwie, a którym ja poddawałam się całkiem bezwolnie.. ! Teraz jasno już wiem, czego chcę w życiu i będę dążyła.
19-latka
